Fietstocht

In het kader van de boekenweek ging mijn zoon naar de hoofdbibliotheek in Amersfoort. Hij zit in groep 8 en met de parallelklas gingen ze er naar toe. Omdat deze bibliotheek in het centrum van de stad is gingen ze op de fiets. Gelukkig was het droog zonnig weer zonder veel wind. Het was een hele groep kinderen: de ene klas heeft 32 en de andere klas heeft 34 leerlingen. Plus twee juffen en zeven ouders, waaronder ik, als extra begeleiders. Dan kom je toch in de buurt van 75 personen met elk een fiets! Ik reed als een van de ouders mee en fietste achteraan met een vader. We zagen de lange sliert fietsers keurig twee aan twee voor ons uit fietsen. Werd er geremd of was er een paaltje dan gingen er meerdere handen de lucht in als waarschuwing en werd er geroepen "paaltje!" Onder het mom van: een gewaarschuwd mens ..."

Toch had de tocht wel enkele andere obstakels. Op de heenreis ging de ketting van D. los. Een handige vader loste dat probleem op. Op de terugweg ging de ketting van J. los en werd weer vastgelegd door een vader. Toen kreeg D. (van de ketting van de heenreis) ook nog een lekke band! Weer werd er een beroep op de vader gedaan: hij fietste met de jongensfiets aan zijn hand en nam zo de fiets mee naar school. En toen we vlakbij school terug waren reed een andere D. net tegen een paaltje aan en verloor een stukje van zijn plastic kettingkast. Even dachten we dat hij een auto had geraakt, maar dat was gelukkig niet het geval.

Alle kinderen fietsten heel gemakkelijk de acht kilometer naar de stad, dat was een feit. Verder was dit alvast een wintercheck voor de fietsen wat betreft kettingen en banden. De verlichting hebben we niet kunnen checken. Na deze fietstocht blijkt het meeste materiaal in orde. en de kinderen hebben alvast even kunnen oefenen voor de frequentere fietstochten die ze vanaf volgend jaar naar de middelbare school moeten ondernemen. De conclusie is: ze kunnen het aan, de kinderen!

Dokter Tinus

Wat ben ik blij dat deze serie weer op tv is! Elke week neem ik het programma op, want het komt net op mijn sportavond. In de loop van de week kies ik dan zelf een moment dat het mij uitkomt om te kijken en dan ga ik er echt even voor zitten. Ik wordt dan liever niet gestoord door mijn huisgenoten. Alleen als er een noodgeval is mogen de kinderen mij iets vragen en dan zet ik de recorder even stil. Maar liever kijk ik helemaal ongestoord. Ik leef me dan helemaal in en hoor of zie amper iets anders.

In de jaren '80 keek ik al met net zoveel plezier naar Thom Hofmann, toen in de serie het Wassende Water. Toen waren we veel jonger natuurlijk. Stiekem was ik toen een beetje verliefd op Thom. Ik wilde hem zoveel mogelijk in  beeld zien en wachtte er steeds op totdat hij weer in beeld kwam. Nog niet zo heel lang geleden kwam deze serie opnieuw op tv. Natuurlijk keek ik weer. Niet met zoveel verliefde gevoelens als toen. Nu lette ik meer op het verhaal, de set en de dialogen. En ik was ook wel een beetje benieuwd of de serie er net zo uitzag als ik in mijn herinnering had. De serie had zoveel jaren later veel minder impact dan toentertijd. Thom en ik zijn allebei ouder geworden en bij mij is er geen sprake meer van kalverliefde.

Als je tv-programma's uit je jeugd terugziet dan ziet het er toch heel anders uit dan je je herinnert. De tijd is verder gegaan, net als de technische ontwikkeling. Tekenfilms bijvoorbeeld zien er tegenwoordig heel anders uit dan vroeger. Als ik nu Barbapapa zie dan is het een en al nostalgie. En het lijkt toch wel gedateerd. Of de oudere afleveringen van De Smurfen met de overbekende commentaarstem van toen.

Dokter Tinus is nog maar pas weer begonnen met een nieuw seizoen, dus we hebben nog wat afleveringen te gaan. Toch ben ik bang dat ik opnieuw in een gat ga vallen als het weer voorbij is. Want welke serie moet ik daarna gaan volgen...!?