Het circus heeft voor veel mensen iets magisch. In de circustent hangt een bepaalde sfeer, zijn er mooie acts en licht en muziek. De dieren en clowns. Het circus dat al een aantal jaren in Amersfoort neerstrijkt is het Magic Circus. Klinkt magisch, anders. En dat is het ook. Mijn dochter kan erover meepraten...
Ze zal bijna 4 jaar zijn geweest toen wij hoorden dat Magic Circus in onze wijk zou komen. Zo dicht bij huis, het circus en kinderen, een goede combinatie dachten wij. De eerste acts waren leuk: de trapeze, een clown, wat kleine dieren. Maar het nummer net voor de pauze was toch wel erg eng. Hele harde muziek, alle lampen uit, toen één felle witte spot én een vrouw in het zwart gekleed en met zwarte make-up. Ze trok gemene, gevaarlijk uitziende gezichten en ze stak haar handen gemeen omhoog. Ze was een soort heks. Mijn dochter, nog helemaal in de lieve-roze-prinsessen-fase, schrok zich wild en dook in de armen van mijn man. Haar oren hield ze dicht met haar handen. Het werd pauze en we gingen even naar buiten, maar zij durfde echt niet meer terug naar binnen. Zelfs een ijsje hielp niet, dus besloten man en dochter maar naar huis te gaan. Ik bleef met mijn zoon om verder te kijken. Na de pauze volgden nog een aantal leuke acts, waaronder een meisje die hele lenige dingen deed in een groot rad dat ze in de tent in beweging bracht. Dat had mijn dochter vast ook mooi gevonden.
Er kwam niets engs meer, maar alleen maar magische dingen.
Voor ons is het beeld dat het niet allemaal eng was, bijgesteld. Maar dat geldt niet voor mijn dochter: zij blijft huiveren bij de naam Magic Circus. En het circus blijft maar terugkomen in onze wijk...
