Elke dag een column

Regelmatig zijn er dingen waarvan ik denk: daar zou ik een column over kunnen schrijven! Kleine korte ideetjes die bij me opkomen voor een column kan ik beter onthouden. Een artikel dat ik heb gelezen in de krant of een uitzending op televisie. Een mooie zonsondergang of een leuk reisje. Allerlei belevenissen van mijn kinderen. Het plezier dat ik beleef aan een hobby kan ook een leuk verhaal opleveren. Allemaal zijn het leuke onderwerpen voor een column. Als ik goed om me heen kijk dan is er zoveel om over te schrijven. Losse woorden of zinnetjes schrijf ik snel op om ze niet te vergeten en dan onthoud ik ze zelfs ook.

In mijn hoofd ben ik regelmatig aan het 'schrijven'. Sta ik in de keuken een beetje te kokkerellen dan droom ik weg. In mijn hoofd schrijf ik dan soms een heel boek. Op dat moment kan ik niet weglopen bij de pannen om het op te schrijven, want dan brandt het eten aan. Dus blijf ik in de keuken totdat het eten klaar is. Als de maaltijd voorbij is, en dat duurt regelmatig toch zeker een uur, dan ben ik allang weer vergeten wat ik eigenlijk allemaal bedacht had aan mooie zinnen en spannende gebeurtenissen. Een heel boek schrijven lukt dus nog niet echt...

Maar soms is het verzinnen van een onderwerp wel eens een probleem. Zoals kort geleden. Buiten is het koud, ik heb het koud en ik heb een raar gevoel in mijn maag. Mijn hoofd is niet helder en ik heb het gevoel dat ik de griep krijg. Ik heb alleen zin om een boek te lezen en thuis rond te hangen. Dan is er even helemaal niets om over te schrijven. Na twee dagen voel ik me iets beter, gelukkig. Ik heb zelfs zin om een appeltaart te bakken, dat ruikt en smaakt zo lekker.
En dan komt de zin om te schrijven en de ideeën waarover vanzelf weer terug. Want het is zo leuk om een appeltaart te bakken die dan met heel veel smaak wordt opgegeten door mijn man en kinderen. En zelf neem ik natuurlijk ook een stuk.
En kijk, daar kan ik wel een hele column over schrijven!

Bekend terrein

Kilometerslange snelweg strekt zicht voor ons uit. We rijden in een rustige cadans. Weilanden strekken zich naast ons uit. De huizen en bedrijven die we passeren zijn nog bekend. Het valt mijn dochter ook op. "Hier zijn we wel vaker geweest," zegt ze. En dat klopt, deze weg rijden we wel vaker. Verderop heb je een industrieterrein waar zich alweer een nieuw bedrijf heeft gevestigd. Mooi pand, met veel glas. Een viaduct en ik lees de naam die erop staat. Een trein in de verte, die heel hard gaat. Dan een geluidsscherm, de huizen die erachter liggen zijn niet te zien. Een bouwbedrijf met heel veel voorraad aan dakpannen en stapels hout. Raken ze dat allemaal wel kwijt, denk ik.
Dan geeft mijn dochter aan dat ze moet plassen en ook nog eens heel nodig. Zomaar opeens. En al kennen we de route heel goed, we kunnen toch niet opnoemen waar zich een benzinestation bevindt. We manen dochter om het nog even op te houden totdat we een benzinestation zien. Na elk vast punt dat bekend oogt en na elke bocht verwachten we een benzinestation, maar steeds verschijnt er geen. Dan zien we eindelijk aan de rechterkant van de weg een bordje met allerlei symbolen erop: eten, drinken, benzine. Gelukkig, nog maar anderhalve kilometer. Als we er zijn snellen we naar binnen en zijn precies op tijd bij de wc.

We vervolgen daarna snel onze weg. De omgeving wordt wat minder bekend, omdat we hier minder vaak komen. Het landschap verandert. Het land is hier niet meer vlak, maar heuvelachtig. Een wijds uitzicht als je boven op de heuvel bent. Als we van de snelweg af zijn bochtige wegen en kleine dorpen. Het is het zuiden van Nederland, Limburg, en ons derde jaar in een bungalowpark in Schin op Geul. We komen hier graag. Het is zo anders dan thuis, heerlijk vakantie-achtig. Valkenburg met z'n grotten en z'n stoeltjeslift om de berg op te gaan. Het drielandenpunt waar je ook meteen op het hoogste punt van Nederland bent. Ook voor het derde jaar blijft het prachtig.

Als we een wandeling in het dorp vlakbij het bungalowpark maken, zien we een heel mooi huis. Die te koop staat. Wat een mooi huis, vinden we allemaal. We googelen later om te zien wat dat gaat kosten. Als het aan de kinderen ligt dan verhuizen we morgen!

Een wending

Soms kan je leven ineens een drastische wending nemen. Plots en heel snel. Dat kan dramatisch zijn. Bijvoorbeeld als er een stukje vuurwerk net jouw kant opkomt en je raakt in je oog of als je bij het aansteken van vuurwerk net een seconde niet goed oplet omdat iemand dan net iets tegen je zegt. En dan kan je leven in één klap anders zijn. Eén seconde maakt soms een heel verschil. Het gaat zo snel en voor je het weet is alles anders. Je wilt dan heel graag de tijd even terugdraaien, want als je een vuurwerkbril had gedragen ter bescherming of als je geen antwoord had gegeven en niet even achterom had gekeken bij het aansteken, was alles anders geweest.

Bij mij is ook iets veranderd, maar dan ten goede. Met één e-mail in mijn postvak veranderde ineens mij hele toekomstperspectief. De vraag van de e-mail luidde: "nog op zoek naar een baan?" Na mijn antwoord ("ja, natuurlijk") en één gesprek (precies op de dag dat ik officieel twee jaar werkloos was) had ik een nieuwe baan. Ik had er ruim anderhalf jaar geleden twee sollicitatiegesprekken gehad, maar toen werd ik net niet aangenomen. Ik kwam als tweede uit de bus. Nu blijkt de aangenomen kandidaat te verhuizen en te stoppen met deze baan. Daardoor werd er aan de toenmalige nummer twee gedacht. Ook LinkedIn speelde hierin een rol, omdat de werkgever mij weleens voorbij zag komen in de lijst van mogelijke bekenden en dan in de kopregel het woord 'beschikbaar' zag staan. Zo kun je bij allerlei mensen in beeld blijven zonder dat je er veel voor hoeft te doen en gelinkt hoef je dan ook niet te zijn. En dan kan het ineens heel snel gaan. Voordat ik het wist zag mijn toekomstbeeld er ineens heel anders uit, dacht ik weer na over kinderopvang en kreeg ik weer zin om aan de slag te gaan. Hoewel het een bescheiden baantje is (10 - 15 uur per week) mag ik weer leuk werk gaan doen (juridisch secretaresse) en mijn ervaring gebruiken om weer mee te doen in de werkende wereld.

Een goed begin van 2015. Ik heb er zin in!

Binnen genieten

De
wind huilt.
Ik heb kippenvel,
drie dagen al. Griepje
misschien?


Zelfgemaakte
latte macchiato,
scheutje karamelsmaak erbij.
Dat drinkt zo heerlijk
thuis.


Slurpend
genieten van
een latte macchiato.
Muziekje en kachel aan:
genieten!


Vroege
donkere avonden
vragen om kaarsjes.
Gezelligheid aan de keukentafel
thuis.


Lekker
verstopt in
mijn leunstoel, een
dik boek om te
lezen.