Herfst

Herfst:
vallende bladeren,
wind en regen.
Lekker warm bij de
kachel.

Sneeuw

Witte
sneeuwvlokjes dwarrelen
zachtjes naar beneden.
Ik kijk naar buiten,
genietend.



Waarom
denk ik
bij "winter" meteen
aan overlast, gladheid en ...
chocolademelk.



Sneeuwwit
kleurt de
wereld vandaag. Duizenden
vlokken vormen een witte
deken.

Sinterklaas

Sinterklaas
lijkt precies
op de Kerstman!
zegt dochter van vijf
verbaasd.

Leven

Leven
wil ik
samen met jou.
Dansen, drinken, lachen en
liefhebben.

Dobberen

Dobberen
op een
luchtbed op een
azuurblauwe zee en dan
schrijven!



Schrijven
op een
luchtbed, gaat dat?
Toch eens uitproberen in
Zuid-Spanje!

Breien

Breien
wil ik,
naald na naald.
Mediteren totdat 'ie af
is.

Inspiratie

Inspiratie
zit vaak
onzichtbaar in je.
Soms komt het voorzichtig
boven.

Levenspad

Soms
zie je
je levenspad liggen,
duidelijk. Maar meestal alleen
vaag.

Gezin

Zoon
en dochter,
een lieve man.
Wat veel geluk en
rijkdom!

Vakantie

Op
vakantie ben
je echt jezelf.
Toch voel je je
anders.

Fietsen

Fietsen
doe ik
vanaf mijn zesde.
Soms wind tegen, soms
mee.

Woorden

Ons leven bestaat uit woorden, in ons denken en voelen gebruiken we woorden. Als we omgaan met anderen. In alles.

Mijn dochter van vijf begint in groep 2 met het leren van letters. Ze begint zelf ook woorden te spellen en soms is het helemaal goed en dan ben ik een hele trotse moeder. Of we zitten aan tafel in onze handen te klappen omdat we de lettergrepen van woorden gaan tellen. Ook rijmen is een favoriete bezigheid: wat rijmt er op stoep? En wat rijmt er op gras?

Ook gaat mijn dochter schrijven. Tijdens het schrijven zegt ze alle letters hardop en af en toe vraagt ze mij hoe ze een letter moet schrijven. Ik zeg dan een woord dat met die letter begint of zeg dat hij in haar naam zit. En de letter "o" zeg je net zo rond met je mond.

Na een hele tijd is het briefje dat ze aan het schrijven was, klaar. Ze laat het me lezen. En er staat: mama is dom!

Zebra

Jaren geleden vroegen mijn kinderen eens aan mij: "Mama, wat is joúw lievelingsdier?" Daar moest ik toen eerst even over nadenken. Ik dacht weer terug aan een rondreis door Kenia die ik had gemaakt. Daar is mijn liefde voor dieren pas echt ontstaan, voor de wilde dieren dan. Ik kijk nu pas graag naar natuurfilms op tv, omdat ik de wilde dieren in het echt heb gezien. Ik hoor nog de gnoe's en ik zie de leeuwen nog lui in de zon liggen.

Maar welk dier is dan mijn lievelingsdier? Ineens zei ik: de zebra! En wonderlijk genoeg lijkt het er op dat de zebra steeds meer mijn lievelingsdier wordt nu ik het hardop heb gezegd, want ik kom hem ook vaak tegen in reclames en tijdschriften. En nu mijn kinderen het weten wijzen zij mij er ook op. "Kijk mama, de zebra, je lievelingsdier." En hij blijkt ook nog eens goed bij mij te passen! Hij ziet er eenvoudig uit (alleen zwart-witte strepen), hij gaat vaak met zijn rug naar zijn uitzicht staan maar kijkt ondertussen toch wel achterom. Hij wil afstand nemen maar het toch ook wel zien.
Zo voel ik mij ook vaak: ik blijf vaak aan de zijkant staan, maar wil stiekem toch wel zien wat er gebeurd!