Ik kan niet zonder...

Er zijn dingen in mijn leven waar ik echt niet zonder kan. Neem nou de kruimeldief. Die staat op een houder in een hoek van de keuken, een beetje verstopt, onopvallend. Je hoort en ziet hem verder niet. Maar als er na de maaltijd toch ongemerkt wat kruimels op de grond zijn gevallen dan komt hij in actie. En dan maakt hij me heel blij. Hij is licht in gewicht en je pakt hem zo op. Hij kan gewoon even snel zijn werk doen en klaar is het weer. En daar geeft hij mij instant plezier mee.

Ik kan me ook geen leven voorstellen zonder pen en papier. Voor boodschappenlijstjes, notities over een leuke website of een uitspraak die ik niet wil vergeten. Stukjes en columns schrijf ik in schriftjes, maar toch blijf ik dol op kleine losse papiertjes. Niet altijd even gemakkelijk, want waar bewaar je ze: los in een volle la of in een doosje, maar wat voor doosje dan... Ik doe ze als alternatief maar in het schriftje waarin ik schrijf. Die wordt daardoor dik en de papiertjes kunnen er natuurlijk gemakkelijk uitvallen. Maar ik weet zo wel precies waar die losse papiertjes zijn en neem eventuele rommel op de koop toe.
Ook kan ik niet zonder boeken. Ik lees niet altijd even veel en ik lees ook niet alle literaire of populaire titels. Maar toch kan ik niet zonder boeken. Dat moment: een lekker dik spannend boek in mijn handen vasthouden, het van buiten bekijken, de eerste bladzijde opzoeken en dan verwachtingsvol beginnen met lezen. Een spannend moment: pakt het verhaal me, is het wat ik ervan verwacht? Als het antwoord 'ja' is dan zit ik helemaal midden in het verhaal en kan ik bijna niet stoppen met lezen. De klok houdt me bij de les: het is tijd om te gaan koken, de kinderen van school te halen of wat aan het huishouden te gaan doen. Maar goed ook, want als een boek me pakt dan kan ik bijna niet stoppen.

Er is één ding waar we het vaak zonder moeten doen: de zon. En dat vind ik heel jammer. Ik zou elke dag de zon willen zien. Maar dan moet ik waarschijnlijk emigreren, denk ik. Maar dat vind ik net een stap te ver.

Kerst in aantocht

Pakjesavond is nog niet eens geweest of de reclame gaat al over kerst. Wat ga je eten of drinken met kerst, waar ga je naar toe met de kerstdagen en welke cadeaus ga je kopen. Kerstbomen, ballen en lampjes, minihuisjes en kerststerren zijn al overal verkrijgbaar. Bouwmarkten en tuincentra hebben direct na de zomer een hele afdeling ingericht als een kerstdorp met alles wat je nodig hebt om de kerstdagen mee aan te kleden. In mijn mailbox lijkt het ook al kerst. Reclame over kerstcadeaus, kerstdiners en uitstapjes voor eind december komt binnen. Allemaal glitters en lichtjes en luxe artikelen.

En niet te vergeten de feestkleding. De ene modezaak kiest voor rood, de meerderheid kiest voor zwart. Het lijkt wel of lange blote jurken of korte minigevalletjes met glanzende zwarte panty's en pumps met hele hoge hakken een must zijn. Wie denken de modewinkels die deze jurken gaan kopen? Hoeveel vrouwen moeten een feestjurk aanschaffen en naar wat voor feest gaan ze dan? Het zijn prachtige jurken, maar wat mij betreft is het teveel glamour. Meer het soort outfit dat een beroemde filmster draagt naar een gala of première. Het lijkt niet geschikt voor mij. Ik ben er te burgerlijk en te degelijk voor. Bij een mouwloze jurk denk ik meteen: 'daar moet een jasje overheen, want anders heb ik het koud'en bij hoge hakken denk ik: 'daar kan ik toch geen lange wandelingen op maken'. Ja, praktisch ben ik ook nog eens!

Ook alle supermarkten komen met een kerst-glossy op de proppen. Ze hebben allemaal dezelfde rubrieken: allerlei gerechten voor een lang kerstdiner, tafelversiering, drankjes, ontbijt, buffet voor oudejaarsavond en cadeautjes voor onder de kerstboom. Eén super maakte het wel heel erg bont. 'Familie Feest' was de kop van het stuk en eronder stond letterlijk: 'Kerst zoals kerst bedoeld is: samen met geliefden lekker eten'. Pardon. Is kerst zo bedoeld? Volgens mij is de geboorte van Jezus de oorsprong van dit feest!!

Het is me wel duidelijk: eigenlijk pas ik niet in het plaatje van de commercie. Ik ga niet naar een feest waar ik een jurk voor moet aanschaffen. Ik hoef geen vijfgangendiner voor een grote groep te koken. Ik doe niet aan cadeautjes onder kerstboom. Het liefst vier ik kerst met mijn gezin, maar verder blijft het rustig. Die glitterjurken blijven dus een droom. Maar ik vind dat helemaal niet erg. Ik geniet het meest in kleine kring. Lekker kneuterig zonder veel glitters.

De jumpsuit

Ik doe niet erg mee met de mode. Er zijn mensen die voorop lopen: bij elke nieuwe trend steken ze zich in het nieuw en dan zijn ze van top tot teen helemaal hip. Ze zien eruit als een plaatje, zoals je ziet in een tijdschrift of glossy folder. Alles past perfect bij elkaar, alles is in stijl. Ik kijk ernaar en denk: dat wil ik ook! Maar soms lijkt het op een verkleedpartij. Is het de vrouw of is het de outfit die zo hip is? Ik moet bij een nieuw seizoen of bij een nieuwe trend eerst heel erg wennen aan alleen het idee al van de nieuwe mode. Is de broek dit seizoen wijd of nauw, de rok wijd of kort, is een colbert of een vest hip en welke kleuren domineren het modebeeld?
Per seizoen beslis ik of ik meedoe aan de nieuwe trend, of het model of de kleur me zal staan en of ik de kleuren mooi vind of niet. En ik steek me dan niet helemaal van top tot teen in een nieuwe set, maar ik schaf vaak maar een of twee items aan. Een t-shirt en een vest of alleen een colbert met mooie accenten of een mooi model broek. Ik denk meestal dat ik thuis in de kast wel iets heb hangen of liggen dat er bij past en koop dan niet de hele set. Meestal kan ik me niet alles uit mijn kast voor de geest halen, vaak bijna in paniek besluit ik dan (zuinig als ik ben) dat het vast wel gaat lukken. Soms is het antwoord bij thuiskomst ja, maar soms ook nee. Nou ja, denk ik dan, dan zoek ik er een volgende keer nog wel iets bij. Heb ik meteen weer een smoes om nog eens de stad in te gaan.

Nu zie ik tot mijn schrik jumpsuits in allerlei variaties in de winkel hangen. Ze zijn verkrijgbaar als pyjama voor kinderen, als kleding voor dames in dunne stof met kleurige prints of van soepel denim. Afgelopen weekend keek ik met mijn zoon naar zo'n pyjama en vroeg hem of dat iets voor hem was. Bijna lachend riep hij uit: "Echt niet!" Zo denk ik er ook over. Als kind had ik al eens zo'n pyjama en ook een voor overdag, een grijze met bordeauxrode rits erin en een bijpassend bordeauxrood t-shirt. Leuk, maar verschrikkelijk onhandig bij een bezoek aan het toilet. Want wil je als meisje naar de wc dan moet je dat kledingstuk toch half uit doen. Zie dat maar eens snel te doen als je hoge nood hebt. En bovendien krijg je het dan ook heel erg koud, vooral in de winter!

Nee, het is soms beter om niet met de mode mee te doen!