Tuin in de zomer

Vandaag lijkt het wel weer een beetje zomer met die heerlijke zon en lekker temperatuurtje. Aan de tuin kun je zien dat het geen zomer meer is. De bladeren verkleuren en planten zijn uitgebloeid. Maar afgelopen zomer hebben er meerdere planten zo mooi gebloeid dat ik ze vast wilde leggen. En het was natuurlijk meteen een mooi excuus om mijn nieuwe fotocamera te gaan gebruiken! Dus nu nog even een terugblik naar afgelopen zomer, omdat ik de foto's zo mooi vind.

Clematis, mijn favoriete klimplant door de grote bloemen in prachtige kleuren. Ik telde zeventien bloemen. En daar wordt ik dan zo blij van!

Lavendel, mooie wuivende aren met een diep paarse kleur en een heerlijke geur. Je waant je in Frankrijk. En ze trekken ook veel bijen aan die er heerlijk in rondzoemen.

Hibiscus, prachtige exotisch ogende bloemen. Deze struik bloeit zo lekker lang. Er zijn veel knoppen te zien en ineens barsten ze open en gaan ze bloeien. Elk jaar is dat weer een hele verrassing.

Hortensia, mooie grote bloemschermen. Zie je de dauwdruppels er nog op liggen? In de herfst verkleuren de bloemen naar roze. En volgend jaar bloeit ze hopelijk nog uitbundiger dan dit jaar. Ik kan bijna niet wachten!

De zomer is mijn favoriete seizoen. Al die bloemenpracht, ik kan er heel erg van genieten. En nu ik ze heb vastgelegd nog langer.

Computer

De computer thuis heeft problemen, helaas. Een paar weken geleden deed 'ie ook al even raar, maar toen kon een mannetje hem nog eenvoudig herstellen. Maar kort daarna stopte hij er helemaal mee. Mijn man ging ermee aan de slag en kon er een ander besturingsprogramma opzetten, gelukkig.

Vrolijk ging ik er weer op werken. Als de computer het niet meer doet zoals hij het behoort te doen dan merk je pas hoe je eraan gehecht bent, gewend bent om ermee te werken, zelfs thuis. Al bijna een jaar start ik de computer minstens drie dagen per week op. Ik vond al die tijd dat hij goed werkte. Ik was aan hem gehecht geraakt. Het ruisende geluidje als hij verbinding maakte met internet en het grote scherm. Ik heb er veel op gewerkt, omdat ik een cursus Webpage Designer volgde. Leuke cursus, maar waarschijnlijk ook de oorzaak van de crash want er moesten allerlei programma's gedownload worden waar opdrachten mee gemaakt moesten worden. Flash en Gimp zijn leuke programma's, maar misschien toch net te groot en heftig voor ons oude beestje. En als de computer helemaal niet meer opstart denk je toch meteen aan alle foto's die erop staan, schrijfsels voor deze blog en dus ook de cursus Webpage Designer. Dat zou ik allemaal kwijt zijn als hij permanent zou zijn gecrasht. Na de eerste herstart ben ik snel verder gegaan met de cursus, omdat ik bang was dat het nogmaals fout zou kunnen gaan.
Voor twee lessen moest ik nog een fotobewerkingsprogramma installeren en gebruiken. Ik besloot het programma snel te downloaden en het huiswerk in sneltreinvaart te maken om daarna snel dat nieuwe programma er weer af te kunnen gooien. Maar een mens moet ook af en toe pauzeren of de kinderen aandacht geven of koken. En toen gebeurde het: de computer deed het helemaal niet meer! Ik zat met mijn handen in het haar, want ik kon nergens meer bij!

Na de installatie van een nieuw besturingsprogramma leek het even prima in orde te zijn, maar na een paar dagen was het toch weer mis. Nu kunnen we alleen nog maar in een veilige modus met internetverbinding het een en ander doen, maar prettig is het niet. Veilige modus betekent namelijk dat alles heel basic is. Wat je op het beeldscherm ziet is heel eenvoudig, met lichte strepen op de achtergrond en sterk vereenvoudigd. De belangrijkste bestanden heb ik veilig kunnen stellen op een externe harde schijf en een usb-stick. Op die manier kan ik toch verder met mijn cursus.

We denken er nu toch over om een andere computer te kopen. Al ben ik gehecht met dit beestje, als een computer ouder is dan zeg maar 5 jaar dan is hij oud. Tja, zo gaat dat in de moderne tijd!

Cake

Ik geef het meteen toe: ik ben niet zo'n goede bakster. Koken heeft zin, want zonder eten gaan mijn gezinsleden klagen en slecht slapen en groeien. Dagelijks heb je toch 3 maaltijden nodig en een daarvan is minstens een warme. Dus koken doe ik graag. Maar bakken een stuk minder. Omdat dat om de extraatjes gaat, de lekkernijen voor erbij en dat hebben we niet echt nodig. Oké, het is lekker, maar noodzakelijk is het niet.

Vorig jaar heb ik in de zomer een groot aantal keren appeltaart gebakken. Ik had de smaak echt te pakken, want ons appelboompje gaf die zomer 80 appels. Ja, we hebben ze geteld, want daar was ik wel heel benieuwd naar. Ook omdat het leuk is om te kunnen vertellen: 'Ons appelboompje had 80 appels.' En vooral kleine kinderen die een groot getal willen noemen zeggen dan ook vaak 80. Een prachtig woord voor iets heel groots. Toen de boom leeg was was het ook gedaan met mijn bak-activiteiten. De noodzaak om iets met de verse appels in de tuin te doen was duidelijk een stok achter de deur om te gaan bakken. Zonder eigen appels geen appeltaart, terwijl er in de supermarkt natuurlijk ook het hele jaar door appels te koop zijn. Maar dat maakt het bakken minder speciaal dan met appels uit eigen tuin.
Dus wachtte ik gewoon weer op een nieuw jaar met nieuwe appels aan de boom. Hoewel de boom goed heeft gebloeid ging er door een periode met harde wind toch het een en ander mis. En door een groep bladluizen die ik te laat zag. Zij hadden zich toen al lang tegoed gedaan aan de boom. Helaas bleef er uiteindelijk maar 1 appel aan het boompje zitten! En van die ene appel kun je geen appeltaart bakken...

Ik zit toch te denken om dan toch maar appels uit de supermarkt te gaan halen, want ik heb best weer zin in zelfgemaakte appeltaart. Of houd ik het deze herfst en winter bij cake? Daar houden wij thuis ook wel van!