donderdag 27 februari 2014

Toch modern

Ik ben nogal behouden, heb mijn eigen vaste regels. Sommige van huis uit meegekregen en gewoon overgenomen; sommige nieuwe gewoonten later aangenomen. Vooral 'regelmaat' kwam nogal in mijn woordenboek voor. Ik moést op gezette tijden eten, anders werd ik gammel en humeurig. Mijn man keek daar in het begin van onze relatie wat raar tegenaan. Hij was het heel anders gewend. Maar toch is hij jaren later ook wel wat aan regelmaat gewend geraakt. Ze zeggen niet voor niets dat je in een relatie naar elkaar toegroeit, dat je vanzelf op elkaar gaat lijken. Helemaal niet erg, eerder praktisch als je met iemand samenleeft, vind ik. Maar om nou in hetzelfde trainingspak of jas te gaan lopen als mijn man..., nee, dat nou ook weer niet.

Modern ben ik wel in het huishouden. De 'franse slag' lijkt door mij uitgevonden. Ik zuig en dweil, maar ga niet elke keer alles eerst afstoffen of soppen. Ik haal de was uit de wasmachine en klop de kleding uit of rek het wat op en hang het daarna recht op, zodat ik bijna niets hoef te strijken. De handdoeken strijk ik met mijn handen nog extra glad en vouw ze netjes op tot keurige stapels, omdat dat zo mooi staat als je de kastdeur opendoet. Ik kreeg daar zelfs van mijn moeder een keer een complimentje over!
Voor het oog is het huis netjes, maar dat heeft weinig tijd gekost. Dan houd ik lekker tijd over om wat anders te gaan doen. Heerlijk naar buiten als de zon schijnt of lekker een boek of tijdschrift lezen. Even tot rust komen en genieten. Nu de energie opladen om die, op het moment als het slechter weer wordt, in het schoonmaken te gaan stoppen.

Want, ik geef het toe, soms is een brandschoon huis ook wel eens lekker! Alleen jammer dat het daarna zo snel weer vies wordt!

woensdag 19 februari 2014

Sudoku

Ik ben weer helemaal in de ban van cijfers en dan met name sudoku puzzels. Ik ben meer een woordenmens, ik houd van schrijven en lezen. Maar waarschijnlijk om wat tegenwicht te geven aan al die letters wil ik soms ook met cijfers bezig zijn. Wie kent nog het televisieprogramma 'Cijfers en letters'. Ik vond altijd het onderdeel 'letters' het leukst. De Sudoku puzzels die in de krant staan knip ik al maandenlang uit en die bewaar ik tot het moment dat ik er eentje wil maken. Gelukkig zijn wij geabonneerd op een krant en krijgen zes dagen per week eentje in de bus. Zodoende heb ik al een aardig stapeltje puzzels uitgeknipt en gespaard. Want ik heb ze ook een aantal maanden alleen maar bewaard en niet gemaakt.

Nu zit ik dus weer in een flow waarin ik graag 'even een sudoku' wil oplossen. En omdat ik er nu weer veel achter elkaar maak raak ik er ook weer meer bedreven in. Ik train dus echt elke dag mijn hersenen. Het is een sport, een uitdaging om een nieuwe puzzel te pakken en eraan te beginnen. De ene keer kan ik achter elkaar cijfers invullen en de keer daarop moet ik echt puzzelen, kijken, zoeken en beredeneren waar ik een cijfer kan invullen. Elke keer als er weer een sudoku af is ben ik zo blij en trots dat het weer gelukt is. Het voelt als een overwinning op die cijfers. Ik voel me machtig, ik heb weer gewonnen. Het fijne is ook dat een puzzeltje maar zo'n 10 tot 15 minuten kost en dan is 'ie af. Een relatief korte tijd en dan ben je klaar. Je kunt dan kiezen of je er nóg eentje gaat maken of dat je iets anders gaat doen. Ook tijdens een andere klus, zoals koken, kun je prima tussendoor nog een puzzel maken. Wel af en toe in de pannen roeren, maar dan gauw weer verder met puzzelen. Twee dingen tegelijk doen, multi tasken dus.

Ondertussen kennen mijn kinderen het fenomeen sudoku ook al en ze proberen mama mee te helpen. Of ze willen er zelf ook eentje maken. En dat kan, want er liggen er nog genoeg in de kast. Zelfs de jongste van 6 doet mee en ze weet al dat ze op de lijnen moet letten maar ook op de vierkanten! Het is dus waar: jong geleerd, oud gedaan.

donderdag 13 februari 2014

Ratatouille

Tulpen
op tafel,
het voorjaar binnen.
Er zijn zoveel kleuren
tulpen.


Dromen
wil ik
over mijn liefste.
Hoe hij mij stevig
vasthoudt.


Tijdschriften
lekker doorbladeren,
stapels boeken lezen.
Heerlijk om te doen,
lezen.


Verlangens
heeft iedereen.
Wat staat er
bovenaan op jouw persoonlijke
verlanglijstje?



woensdag 5 februari 2014

De markt

Het is alweer jaren geleden dat ik op de markt ben geweest. Dat kwam, omdat ik altijd werkte op een marktdag of het schoot er gewoon steeds bij in. Maar afgelopen donderdag had ik ineens zin om naar de markt in Emiclaer te gaan. En ik moet zeggen: het is me goed bevallen! Het is niet een heel grote markt, maar toch is er veel diversiteit. Groente, lekkere hapjes, kaas, schoenen, vis, hobbyspullen, sieraden. Echt zoals een markt hoort te zijn. Gemoedelijk, gezellig en een sfeer alsof je even in het buitenland bent. Hier is de markt op een mooi begrensd stuk zonder bolle keitjes, of buggies die steeds tegen je hakken aanrijden. Er zijn markten waar van beide wel sprake is. Prachtig die keitjes, maar ze lopen niet erg ontspannen. Hetzelfde geldt voor kinderwagens of buggies. Die zijn op een markt gewoon irritant.

Zoals op elke markt was ik bij de stoffenkraam gelijk verkocht. Mooie stoffen in allerlei kleuren, dik en dun en glad en wollig. Van alles hadden ze. Maar ik vind het soms best lastig om te bedenken wat ik ervan kan maken. Is die stof nu geschikt voor een broek of een jurk? Ik blijf heen en weer lopen langs de kraam. Maar om me heen hoorde ik wel dat anderen ook met dat probleem rondlopen. En dat de meesten ook nog een ander probleem hadden, net als ik: je wilt eigenlijk wel alles kopen omdat je bijna niet kunt kiezen en de stoffen waren ook helemaal niet duur.

Na lang kijken en nadenken en voor de kraam heen en weer lopen heb ik een lap gekocht, blauw met een bloemenpatroon, helemaal top voor een rok. En dat lapje kostte maar 1 euro!! Ik ging naar huis om oude naaibladen nog eens door te bladeren op zoek naar een mooi patroon voor een rok. Dat viel wel een beetje tegen, want de tijdschriften waren bijna allemaal uit de jaren '80 en '90. En als je dan gaat bladeren blijkt dat in die jaren de mode toen wel wat wijder en anders was dan tegenwoordig!! Dus ging ik ook nog maar even naar de boekhandel om een naaiblad te kopen. Die kostte heel wat meer dan mijn lapje stof. Maar ik ben weer bij de tijd en kan gaan beginnen.

Het begint helemaal te kriebelen, ineens krijg ik allerlei ideeën over wat ik allemaal nog meer kan gaan maken. Oh, ik heb er zin in. In de opruiming kwam ik niet veel tegen in mijn smaak of maat en nu heb ik zomaar een lapje van 1 euro voor een rok. Ik ben er zo blij mee dat ik wel kan zingen! En de beelden van de stoffen en kleuren blijven maar in mijn hoofd ronddraaien, want er was ook leuke fleecestof in de aanbieding en een andere stof in mijn kleur aqua... Ik bruis van de energie om stof te kopen en kleding te maken. Ik heb zin om te beginnen.
Was het maar alvast weer donderdag, dan ga ik wéér naar de markt!