Jeugdherinneringen (3)

Goedgevulde groentesoep

Tegenwoordig maak ik weleens zelf een grote pan soep. Vooral mijn dochter is gek op kippensoep, mijn zoon wat minder. Ik kook de bouillon met kippenvlees en gooi er soepgroenten bij en macaroni, omdat ik niet van vermicelli houd. Tijdens het koken en roeren denk ik vaak aan de zelfgemaakte soep van mijn oma. Zij kookte altijd op zaterdag een grote pan groentesoep met balletjes. Lekker goedgevulde groentesoep. Met die pan soep was ze voorbereid op zondagseters. Na de kerk kwamen er ooms en tantes en neefjes en nichtjes naar haar toe om koffie te drinken. Iedereen kon daarna blijven eten. De eettafel werd uitgetrokken, extra keukenstoelen werden van boven gehaald (houten stoelen die later groen waren geverfd) en het zondagse bestek werd uit de cassette gehaald. Lekkere soep aten we dan. En oma zei bij het opscheppen altijd: 'Goed roeren, want het lekkerste zit onderin!'

Bamiblok

Laatst had ik weer eens zin in een bamiblok. De vorm, geur en smaak brachten me weer even terug naar vroeger toen ik enkele jaren voor onderzoek en controle naar het Radboud ziekenhuis in Nijmegen moest. De schoolarts in de hoogste klas van de basisschool ontdekte dat 'er iets mis was met mijn rug'. De artsen in het ziekenhuis in Nijmegen waren goede specialisten en zij hielden de groei in de gaten. Vanuit Drenthe reisden wij met de trein naar Nijmegen. We namen gesmeerde broodjes mee voor onderweg. Maar op de terugreis trokken mijn vader en ik graag een bamiblok 'uit de muur'. Op een koud en winderig perron waar we nog ruim een half uur moesten wachten op de trein naar huis hadden we wel zin in iets warms. We waren een beetje gaar van het wachten in een warm ziekenhuis en dan aten wij allebei zo'n blok. En op dat moment smaakte het bijzonder lekker. Maar na al die jaren smaakt het thuis ook best!

Heinz sandwich spread

Het is nog steeds te koop en in steeds meer smaken: Heinz sandwich spread. Onlangs heb ik het weer een s gekocht. In de winkel zocht ik op het etiket wat het verschil was tussen 'pikante groenten' en 'mediterraan'. Na wat ronddraaien vind ik op het potje de tekst in kleine letters. En wat schets mijn verbazing: op beide potjes staat precies dezelfde omschrijving! Er staat: Heinz sandwich spread is een lekkere lichte spread. De combinatie van knapperige stukjes groenten maken deze spread fris van smaak. Een welkome variatie op de boterham. Lekker fris, lekker anders.' Maar wat het verschil is tussen beide smaken kan ik niet vinden, ook niet bij de ingrediënten. Ik heb de pikante groenten gekocht en deze is heel lekker. Ik weet nog niet of ik de volgende keer de mediterrane ga proberen. Wie weet wel hoe die smaakt?

Liefde voor Amersfoort

Kort geleden begon de zomertijd. Dat betekent dat er weer een nieuw toeristenseizoen voor de deur staat. In de zomermaanden komen er meer toeristen en sommige attracties gaan na een winterstop weer beginnen. Een mooi moment om de vrijwilligers die zich in het centrum van Amersfoort inzetten eens in het zonnetje te zetten als dank voor hun inzet, dacht City Marketing. Onder de titel 'Liefde voor Amersfoort'. In het zonnetje gezet werden we. Alleen niet door het weer, want het regende de hele middag nogal hard. Toch voelden we ons wel in het zonnetje gezet, omdat we zo werden verwend.

Het begon in De Mariënhof met koffie/thee en veel lekkers. Daarna konden we meedoen aan verschillende activiteiten waarvoor we ons van te voren hadden opgegeven. Ik deed mee aan een ritje in een tuktuk (zie de foto hieronder), een stadswandeling en een high tea. Anderen kozen voor een torenbeklimming, wijnproeverij, een kappers knipbeurt, knutselen of een taart versieren. Er was heel veel keus, waarbij je wel moest uitvogelen of je met de start- en eindtijd van de activiteiten wel uitkwam. Tussendoor mochten we een patatje halen of een ijsje. En als afsluiting van de middag werd er nog geborreld.

Gauw een foto gemaakt vanuit de tuktuk, maar we reden snel!

Omdat het op die eerste zomertijd-zondag nogal regende was het niet druk in de stad, maar het werd er toch levendig door al die vrijwilligers die zich naar de activiteiten begaven. Allemaal hadden we een grote lach op ons gezicht, omdat we zo aan het genieten waren. Ook al werden we nat van de regen, het deerde ons niet.
Flexibel als we zijn als vrijwilligers werd de stadswandeling ingekort, de mensen in de open rondvaartboot zaten met grote paraplu's op om droog te blijven en degenen die gingen steppen trokken gewoon hun regenpakken aan. Van binnen werden we warm omdat we zo in de watten werden gelegd. Als vrijwilliger zetten we ons in voor de stad, maar we hebben allemaal natuurlijk wel werk gekozen dat we leuk vinden en dat ons ligt. Al die waardering hoeft dus eigenlijk niet, denken we bescheiden...

Door het regenachtige weer heb ik verder geen foto's gemaakt. Op de website liefdevooramersfoort.nl staan gelukkig wel foto's. Op de eerste fotocollage die je tegenkomt op de pagina reacties zie je een fotocollage. De bovenste foto in het midden is een foto van mijn high tea.

Hier zie je hoe leuk en gezellig het was. Al ben ik bescheiden, eigenlijk hoop ik wel een beetje dat het volgend jaar een vervolg gaat krijgen!

Tijd

Tijd is toch een raar begrip, ongrijpbaar. Als je het druk hebt gaat de tijd heel snel, maar heb je tijd zat dan lijkt het soms heel langzaam te gaan. Soms weet je niet waar je de tijd vandaan moet halen, soms heb je zoveel tijd over dat het op je afkomt. Vreemd.

Mijn dagen zijn vooral gevuld met kleine dingen thuis. Vanaf 7 januari werk ik 10 uur per week, niet al te veel uren. Alle andere kleine dingen zijn: het brengen en halen van mijn jongste kind, boodschappen doen, kinderen aandacht geven, koken en af en toe wat aan het huishouden doen (niet mijn hobby). Het lijkt een lange lijst van klussen die ik doe, maar het valt best mee en toch voelt het soms als heel druk. Leuke dingen voor mezelf die ik verder nog wil of moet doen moeten naar mijn gevoel steeds snel tussendoor, want de school gaat al bijna weer uit en dan moet ik er weer staan. Als mijn man soms vraagt of ik een bepaald klusje heb gedaan, dan zeg ik soms uit gewoonte dat ik er geen tijd voor heb gehad...
Maar eigenlijk houd ik best veel tijd over om iets leuks te doen. Soms weet ik niet eens wat ik met mijn tijd moet doen, zoveel tijd heb ik.

En dat is meteen het probleem: eigenlijk heb ik zoveel tijd dat ik heel veel kan doen, maar ik kan soms gewoon niet kiezen wát ik wil gaan doen. Raar is dat eigenlijk. Als je het druk hebt dan doe je sommige dingen snel tussendoor. Maar als je genoeg tijd hebt doe je dingen op je gemak of je stelt het nog even uit tot vanmiddag of morgen, gewoon omdat je er nu even geen zin in hebt. Je bent niet efficiënt met je tijd bezig en eigenlijk is dat wel jammer, want wat zou ik toch veel kunnen doen in alle tijd die ik nu heb!

Bij het woord 'tijd' kom je vanzelf uit op allerlei uitdrukkingen: de hoogste tijd, weinig tijd, met je tijd meegaan, de tijd zal het leren. De mooiste vind ik: mijn tijd komt nog wel. Daar klamp ik mezelf een beetje aan vast, het klinkt hoopvol, beloftevol. Zo van: nu even nog niet, maar het komt wel weer. En dan zal ik, denk ik, weemoedig terugdenken aan deze periode van 'zeeën van tijd' en spijtig bedenken dat ik die tijd niet tot het uiterste benut heb.