woensdag 25 mei 2016

Naar de lucht staren

Ik zit buiten wat naar de lucht te staren, hopend op wat inspiratie. Ik zie witte wolkjes voorbij drijven in blauwe lucht met lichte zonnestralen beschenen. De wolkjes blijven drijven, maar er komt geen inspiratie. Dus besluit ik wat ik zie maar op te schrijven, kijken of er dan wel inspiratie gaat komen.
Meestal werkt het anders, zit ik bijvoorbeeld in de krant te bladeren en dan kan me zomaar ineens een onderwerp te binnen schieten. Het werkt wel raar: het komt zomaar, op momenten dat je het niet verwacht, dan is het er zomaar.

Ik heb net een dik boek gelezen dat een hele geschiedenis beschrijft met aan het eind nog wat verrassende dingen waaruit blijkt dat de geschiedenis zich herhaald. Heerlijk om een dik boek te lezen, ik kan er helemaal in verdwijnen. Maar ik denk ook heel vaak bij het lezen van mooie zinnen of moeilijke woorden: zo kan ik niet schrijven! En dan voel ik me maar een beginneling die wil schrijven en dat niet echt kan. Ja, voorzichtig een maandelijkse column schrijven kan ik wel, maar niet meer dan dat. Geen hele roman of thriller. En dan werpt zich weer die eeuwige vraag zich op die steeds terugkomt als een boemerang: wat wil ik, wat kan ik, waar wil ik naar toe, waar wordt ik warm van? Maar ik heb geen roeping of een groot talent, dat duidelijk is. Ik kan van alles een beetje en niet meer dan dat. Niet iets om een beroep van te maken. Het blijft moeilijk om een duidelijke weg te kiezen. Ik voel me er vaak onzeker over, maak fouten en wordt nog onzekerder. Help, wat moet ik toch?! Misschien als ik er niet aan denk weet ik het ineens wel, komt het net als inspiratie zomaar onverwachts naar me toe.
Ik blijf gewoon nog even in de lucht staren, wie weet wat er dan komt!

zaterdag 14 mei 2016

Tulpen

Soms kan ik heel erg blij worden van bloemen op tafel. Kijk maar eens goed naar deze foto's van tulpen. Door de dubbele bloemen en de roze met witte kleur zijn ze prachtig. Ze zullen niet lang meer staan, dus is het de hoogste tijd om ze op de foto te zetten en op mijn blog te plaatsen. Dan kan ik er nog lang van genieten.
Een bos tulpen op tafel

Een tulp in close-up, zelfs de zwarte meeldraden zijn nu goed te zien

Deze tulp zit in het midden nog een beetje dicht, het hart houdt hij nog even geheim
Welke bloemen ik na deze bos op tafel ga zetten weet ik nog niet. Na een aantal malen tulpen wil ik eigenlijk ook wel weer een andere soort bloem. Binnenkort ga ik maar weer eens kijken wat ze hebben. Of misschien krijg ik weleens een bosje cadeau... Maar als het te lang duurt ga ik zelf naar de winkel!