Een kabbelend beekje

Toen ik nog een vaste baan had was de weekindeling duidelijk: ik werkte op drie dagen en was twee dagen per week vrij. De kinderen bleven over op school en gingen na schooltijd naar de bso of mijn man ving ze op. Duidelijk en gestructureerd. Volgens een vast schema. Een rustig kabbelend beekje met alleen in de avonden of weekenden afspraken.

Nu werk ik (even) niet meer en is het ook wel een kabbelend beekje vol vaste afspraken en dagindelingen. Tussen de middag thuis eten met de kinderen, behalve op vrijdag als ik cursus heb. Regelmatig werk ik op zaterdag bij Kunsthal KAdE, maar dan is mijn man thuis. Dit lijkt ook een zekere regelmaat te hebben, maar af en toe is het dat toch niet. Als ik door de week een keer naar een bijeenkomst van De Broekriem ga dan moeten de kinderen voor een keertje overblijven op school. Vooral mijn jongste klaagt dan steen en been, dat ze niet naar de overblijf wil, dat ze daar zo snel moet eten en dat het saai is. Ze wil dan het liefst dat het deze week net zo gaat als vorige week. Dan voel ik me als moeder toch weer een tikkeltje schuldig, maar aan de andere kant wil ik toch wel graag andere baanzoekenden ontmoeten en een leuke workshop volgen.

Twee weken kwam er nog een tweede afspraak bij: ik had een sollicitatiegesprek op woensdagmiddag. Mijn dochter was deze keer wel blij met het overblijven, want ze mocht bij haar buurmeisje eten en spelen. Voor mij was deze afspraak echter wel heel stressvol. Een aantal dagen ervoor was ik al heel erg zenuwachtig, want de afspraak was niet naast de deur en ik moest er een stuk voor rijden. Ik kende een deel van de route al en had ook nog ter voorbereiding op maps van google gekeken. Al met al was ik toch voor het autorijden nog zenuwachtiger dan voor het gesprek zelf. Dit soort onverwachte dingen roepen bij mij veel stress en spanning op. Maar ook het zoeken naar vacatures kost veel energie. Steeds weer een kloppend hart, zoeken en lezen, bedenken wat je wilt en wat je kunt, kloppen de uren en wat is mijn motivatie voor dat bedrijf. Dan verlang ik heel erg naar een vast patroon, een rustig kabbelend beekje. Het is soms hard werken als je baanzoekend bent, een hele klus om alles te organiseren en ook nog eens om te gaan met stress. Je bent je eigen baas, dat is best lekker, maar je bent ook zonder iemand die zegt dat je goed bezig bent. Wie onderschrijft deze vaardigheden bij alle baanzoekenden op LinkedIn?

Luxe goederen

In een glossy magazine lees ik bij een foto van een nieuwe fotocamera de wervende tekst. Ik houd van fotograferen en van camera's, vandaar. Ik lees: 'de nieuwe camera is voor de op luxe lifestyle ingestelde consument'. Tja, dát ben ik niet. Ik houd van mooie spullen en ook wel van bijzondere details en niet van 12 in een dozijn, niet van doorsnee. Maar 'een op luxe lifestyle ingestelde consument' ben ik niet. Ik ben daar veel te zuinig voor. Als ik iets nieuws aanschaf dan denk ik daar eerst een hele tijd over na. En dan nog moet ik me in de winkel eerst een soort van overtuigen dat ik het ook echt wil hebben. Soms ga ik toch eerst nog naar huis om er nog even over na te denken. Meestal doe ik geen impulsieve aankopen. Nou ja, kort geleden hebben mijn man en ik in één middag tijd een nieuw koffieapparaat gekocht zonder er eerst een nachtje over te slapen. En dat kwam omdat 'ie gigantisch in de aanbieding was en (zoals wij ons zelf al verdedigden) wij ons anders nooit te buiten gaan...

Enkele dagen terug heb ik eindelijk een aankoop gedaan van iets wat ik al heel lang wilde hebben. Steeds stelde ik het weer uit, soms vergat ik gewoon dat het op mijn wensenlijstje stond, maar altijd in de winter kwam het weer in mijn gedachten. Ik ben namelijk een ontzettende koukleum. En als het maar een beetje vriest lig ik onder een dubbel dekbed en een sprei, soms met sokken aan en als het echt heel koud is een kruik bij mijn voeten. En toch heb ik dan soms nog kippenvel en koude rillingen! Vaak nam ik mij in de winter voor om nu dan toch eindelijk een elektrische onderdeken te gaan kopen, maar ik deed het nooit. Maar dat heb ik nu eindelijk wel gedaan! De onderdeken leg je op het matras met het dekbed er bovenop, de stekker gaat in het stopcontact en dan wordt de onderdeken behaaglijk warm. Op de schakelaar zitten drie standen, dus kan ik kiezen hoe warm ik 'm zet. Nu stap ik al een aantal avonden in een heerlijk behaaglijk bed. Nergens meer een stukje kou, geen rillingen meer of koude voeten. Mijn bed is opgewarmd en ik val snel in slaap. Ben ik met deze aankoop niet een beetje een op luxe ingestelde consument, want ik had natuurlijk ook best die sokken of kruik kunnen blijven gebruiken en het geld dat ik niet uitgaf aan een goed doel kunnen schenken. En de Hollandse winters zijn niet meer zo koud als vroeger... Maar toch, al ben ik niet een verwend nest dat alleen maar met luxe spullen wordt omringd, een beetje luxe voor een betaalbare prijs wenst iedereen zich soms wel. Ik voel me er beter door, slaap beter, krijg meer energie en kan daarna overdag ook meer liefde geven. En dat is voor mij en mijn omgeving wel zo prettig!

Folders

Ik kan er geen week zonder, ik ben blij als ik ze krijg en het er weer lekker veel blijken te zijn. Vandaag kreeg ik tegelijkertijd 2 pakketten en dan ben ik zo blij! Mijn hart bonst als ik het plastic open scheur en ze in een mooie stapel op mijn keukentafel neerleg. Folders! Heerlijk. Even wegdromen bij de mooie foto's in glanzende boekjes, sommige zijn van krantenpapier maar daarin staan wel ontzettend leuke spullen. Ik droom even weg boven alle artikelen die er te koop zijn. In gedachten pas ik een feestjurkje (met korte mouw, maar op een feest is het toch warm) met mooie panties, schoenen met hoge hakken en mooie sieraden. Ik zie mezelf al naar een feest gaan in die nieuwe outfit. Of ik pas een zacht huispak en warme pantoffels en ga met een dik boek en twee tijdschriften (2e titel 50% korting las ik, vandaar) en een glaasje rode port op mijn nieuwe bank zitten. Ik kan zo heerlijk dagdromen zonder dat het ook maar iets kost! Zoiets als gratis shoppen. Mijn hart bonst van opwinding (zal er iets leuks in staan dat ik heel graag wil hebben, waar ik niet meer zonder kan en wat nu met gigantische kortingen wordt verkocht)... Maar uiteindelijk zijn het toch alleen maar de noodzakelijke dingen die ik noteer op mijn boodschappenlijstje.

Voor mij hoeft er dus geen sticker op de brievenbus, want ik wil die folders heel graag op mijn deurmat horen ploffen. Het is natuurlijk een hele business die folders, reclame met als doel de omzet te vergroten. Bij mij zal dat niet gauw lukken, want ik ben meer een consument die kijkt en niet koopt. Ik vind het ook vooral leuk om een kijkje in een andere wereld te nemen. Net zoals ik graag naar een modellenwedstrijd op tv kijk en vooral wil zien hoe een meisje wordt opgemaakt en gefotografeerd. Ik houd van mooie foto's die een beetje kunstzinnig zijn en die een mooie belichting hebben.

In de maand december valt er heel veel te genieten. Het is geweldig, want allerlei bling-blingfolders en boekwerkjes met de heerlijkste recepten en mooi gedekte tafels vallen op de deurmat. En dan kan ik meteen een tweede hobby uitoefenen: mooie plaatjes uitknippen. Ik doe de mooie waardevolle knipsels in een map en soms maak ik er een collage van. Op klein formaat zoals een ansichtkaart of op een A4 vel papier. Met wat plaatjes en teksten krijg je een heel nieuw eigen verhaal.

Nu blader ik de folders door en ga ik me bezighouden met het menu voor de kerstdagen. Ik kijk uren in de folders die er als glossy tijdschriften uit zien en ruik en proef de heerlijkste gerechten. Het enige probleem is dat ik voor de kinderen al die moeite niet hoef te doen. Zij houden van gewoon, zoals we anders ook altijd eten. Dus blijf ik maar dromen van een lekker kerstdiner. Volgend jaar beter!

Examen

Een paar weken achter elkaar heb ik veel tijd besteed aan het leren voor het examen medisch secretaresse. Wat had ik het er druk mee! Ik gunde me weinig tijd om met iets anders bezig te zijn. Vooral de laatste week zat ik constant achter de boeken. In mijn hoofd had ik weinig ruimte vrij om met iets anders bezig te zijn. Er bonkte maar een gedachte: ik moet leren, ik moet leren. De ene dag ging het geweldig en de volgende dag wist ik niets meer. Ik werd er af en toe wanhopig van en dacht soms echt dat ik het niet zou halen. De eeuwige twijfel kwam weer eens om de hoek kijken. Maar toch ging ik stug door, want dat heb ik ook in me, vasthoudendheid.

Op vrijdag was het in de ochtend zover. Het was tijd om het examen te maken. En of je het dan wilt of niet, je moet gaan zitten en de vragen maken. Geen gedraal meer, het was tijd en het was ook goed zo. Ik had er veel tijd in gestoken en was er ook wel een beetje klaar mee. Ik maakte de opgaven en had na afloop geen slecht gevoel. Die hele middag en avond checkte ik om het half uur mijn mail op de I-pad. Ik zat er zogezegd bovenop. Ik kon het niet laten om steeds te kijken of ik een mail had over het gemaakte examen. En opeens ergens in de loop van de avond was de mail er! En ik ben geslaagd met een 8,7!! "Wow, wat hoog," zei mijn man meteen heel enthousiast. Ik had inderdaad een goed cijfer gehaald en was geslaagd. Maar er bleven maar dingen door mijn hoofd spoken. Want die ene vraag had ik goed kunnen hebben, de leraar had het er nog over gehad in de les. Had ik die vraag maar wat beter gelezen, dan had ik daar meer punten gehaald. En als ik die meerkeuzevraag wél goed had beantwoord, dan ... Die nacht kon er niet van slapen, het bleef maar malen.

Nu is er weer tijd om leuke dingen te gaan doen en heb ik weer tijd om het huishouden te doen. Dat is ook wel nodig, want het is erg stoffig geworden in huis. Met mijn gezin ben ik uit eten geweest in een leuk restaurant om te vieren dat ik het gehaald heb. Maar ik ben er met mijn hoofd nog niet helemaal bij, ik kan nog niet goed op gang komen. Ik heb dingen uitgesteld en had al bedacht wat ik zou gaan doen als ik het examen achter de rug had, maar nu ik dan ineens de tijd weer heb komt er niets van terecht. Ik moet nog even landen. Binnenkort ben ik weer terug op aarde en ga ik er weer helemaal tegenaan. Wacht maar af!