dinsdag 28 maart 2017

Baaldag

Donderdag had ik een baaldag. Ik was de hele dag in een mineurstemming, vond alles en iedereen stom en voelde me heel erg boos. Gewoon een dagje boos. Ik had het gevoel of ik iedereen wel uit kon schelden en boos reageren op iedereen. Heel boos. Zomaar. Waarom wist ik niet. Ik baalde dat ik zo boos was, zei dat het maar een dagje zou duren en dat het morgen vast weer over zou zijn. Hoopte ik althans, maar dat zei ik er niet bij.

Het leek wel alsof alles tegenzat. Ik had al twee nachten daarvoor heel onrustig geslapen. Ik maakte fanatiek het huis schoon. Het was ook nog eens volle maan. Dingen liepen niet zoals ik hoopte. Mijn auto moest bijvoorbeeld APK gekeurd worden, maar moest nog een dag langer bij de garage blijven (tegenvaller 1). Daardoor moest ik fietsend naar het werk en in de ochtend opschieten om dochter naar school te brengen en op tijd te komen (tegenvaller 2). Maar het was lekker weer en dus best lekker om te fietsen. Maar ik had die week al veel gefietst met mijn dochter, omdat zij een nieuwe fiets heeft gekregen. Dat kind wil fietsen op haar glimmende (bijna) nieuwe fiets. Geef haar eens ongelijk.
Of kwam het gewoon omdat ik de dag ervoor gezellig met een vriendin heb gekletst bij koffie met taart bij Van der Valk A1 en toen uitgebreid met haar over het overlijden van mijn vader heb gesproken? Was de baaldag daar een reactie op? Het is duidelijk dat het me even teveel werd. Vandaar die baaldag.

Eigenlijk is boos zijn helemaal niet handig, je hebt er alleen jezelf mee. Je krijgt de boosheid namelijk als een soort boemerang terug. Iedereen lijkt ook lastiger en bozer dan normaal. Het versterkt elkaar alleen maar. Terwijl je vrolijkheid ook terugkrijgt en dan gaat alles ook nog eens gemakkelijker.

Op vrijdag was het weer over, was ik weer vrolijk als altijd. Ach ja, ik ben ook maar een mens.

zondag 5 maart 2017

Vreemde vakantie

Na thuiskomst van vakantie ben ik meestal twee dagen allerlei wassen aan het draaien. Het is het mooist als het buiten warm is en de was buiten kan drogen, maar soms is het wisselvallig weer en moet alles binnen hangen. Gelukkig heb ik sinds kort een wasdroger. Daar kunnen sommige wassen in en dan kun je daarna die kleding meteen weer in de kast terugleggen. Ik wilde nooit een droger, maar de kinderen worden groter en daarmee ook hun kleding. Ook lakens en handdoeken kunnen er prima in.
Ook moet ik dan gewoonweg alle kranten doorbladeren die binnen zijn gekomen. Hier en daar wat lezen, koppen snellen en foto's bekijken. Kost toch wel veel tijd, maar het kan zo lekker als de wasmachine draait. Af en toe laat ik mijn man wat zien, want hij neemt er geen tijd voor. En ik knip natuurlijk de sudokupuzzels uit. En dan moet er natuurlijk ook nog worden schoongemaakt. Na die twee dagen van wassen en kranten lezen wil ik best wat anders in huis doen, dus doe ik het fluitend.

Vorige week was ik zomaar bijna een weekje van huis. Het was voorjaarsvakantie, dus de kinderen waren thuis, maar mijn man en ik hadden geen vakantie gepland. Waarom dan toch een weekje vrij?
Mijn vader was al langer aan het dementeren en zat daarom al anderhalf jaar in een verzorgingstehuis. Mijn moeder ging bijna elke middag bij hem op bezoek en ik ging soms met mijn gezin, maar ook wel alleen er naar toe. Ik reed dan van Amersfoort naar Hoogeveen in mijn autootje.
Op 20 februari is mijn vader in de avond gevallen en hij brak daarbij zijn heup. Hij werd de volgende dag geopereerd en kwam daar niet goed uit. Hij is niet echt meer bij geweest. Op donderdag werd ik gebeld dat ik maar het beste kon komen. Het stormde die dag en toen ben ik met de trein naar het noorden gegaan. Hij lag toen in het ziekenhuis en ik heb met mijn moeder en zus de hele nacht aan zijn bed gezeten. De volgende middag ging hij weer terug naar het verzorgingstehuis. Daar kwamen we in een soort warm bad terecht, want daar lag de focus ineens op zorg. Ze kenden hem daar natuurlijk ook al anderhalf jaar en ze lazen aan zijn gezicht af of hij pijn had en gaven regelmatig morfine.
Uiteindelijk is mijn vader zondagavond 26 februari overleden. Mijn moeder, mijn zus en ik hebben dus ruim de tijd gehad om allerlei dingen door te spreken, te kletsen en zelfs te lachen. Afgelopen vrijdag was de begrafenis. De kerkdienst was in Hoogeveen en daarna gingen we met familieleden met auto's naar Eext waar mijn vader op de natuurbegraafplaats is begraven. Het is daar een prachtige omgeving, je kunt ook vrij wandelen in dit natuurgebied. Mijn kinderen waren die dag mee en zij vonden het ook speciaal daar.

Maandag ga ik weer aan het werk, ik was zomaar ineens meer dan een week vrij. De omstandigheden waren natuurlijk niet echt zoals vakantie meestal is...