zaterdag 31 december 2016

Parijs

Een paar weken geleden is mijn zoon twee dagen  naar Parijs geweest. Hij zit in de tweede klas van de middelbare school en dan hoort dat er bij. Hij vond het spannend om te gaan. Ik weet nog goed dat ik vroeger ook twee dagen met de bus naar Parijs ging. Het was leuk, spannend om als kind te gaan en ik herinner het me nog steeds. Ik was toen nog nooit in Parijs geweest. Hij is er al twee of drie keer geweest. En toch was het voor hem deze keer anders: hij ging zonder zijn ouders en zusje. En het was vooral spannend voor mij als moeder. Gek ook, om aan de andere kant te staan, om als ouder je kind uit te zwaaien en te zien vertrekken. Nu voel ik wat mijn eigen moeder moet hebben gevoeld toen ik naar Parijs ging.

Ik heb niet staan huilen bij het afscheid, omdat hij met een klasgenootje mee kon rijden op die vroege maandagochtend en ook omdat mijn man die ochtend vroeg opstond en hem wakker maakte. Daardoor bleef ik er best cool onder. En toch, dacht ik cool te zijn, lag ik twee nachten heel lang wakker! Onbewust was ik er dus toch mee bezig. Gelukkig duren die twee dagen niet zo heel lang, maar twee dagen, wat is dat nou eigenlijk. En kon ik hem aan het eind van die twee dagen alweer omhelzen, want ik bleef natuurlijk die avond wel voor hem op. Op dat moment was ik alleen maar blij hem weer te zien en hem te horen vertellen over de reis.

Ik ben nu alleen maar blij dat er nog geen sprake is van een reis van, zeg maar, drie maanden naar Australië of zo. Ik hoop dat dat nog eventjes op zich laat wachten, want dat kan ik nu nog niet aan!

zaterdag 3 december 2016

Schoentje zetten

Het is weer de tijd voor Sinterklaas, dus tijd om de schoen te zetten. De tijd vliegt. Dochter zet alweer een tijdje haar schoen. Daar was ik eerst wel verbaasd over: 9 jaar al, grote meid dacht ik en nu wil ze toch nog haar schoen zetten. En niet zoals we gewend waren om de paar dagen iets in de schoen, al is het maar een paar pepernoten. Voor haar is dat niet goed genoeg als er om de paar dagen iets in de schoen komt. Ja, ze heeft noten op haar zang, pepernoten.

In het geval van mijn zoon leek het indertijd anders. `hij zette trouw zijn schoen samen met zijn jongere zusje. toen had ik niet het idee dat hij nog graag zijn schoen wilde zetten, hij deed het meer omdat zijn zusje nog geloofde en speelde het spelletje mee. Nu is dat duidelijk anders.

Ik heb besloten om er nog gewoon even van te genieten, van de spanning van schoen zetten en 's ochtends kijken of en wat er in zit. En dan een glunderend gezicht. Misschien wil ze volgend jaar helemaal niet meer. Maar dan hebben we gelukkig nog wel het Sinterklaasjournaal!

zondag 6 november 2016

Haiku (6) - Herfst

Een haiku bestaat uit drie regels met een vast aantal lettergrepen. De eerste regel 5, de tweede 7 en de laatste regel weer 5 lettergrepen.



De dagen korten,
het wordt al sneller donker.
Mijn uren gaan traag.


Ik moet nog veel doen,
maar ik heb niet echt veel zin.
Ik droom veel liever.


De klok tikt in huis
zijn minuten gaan voorbij.
Daar gaat weer een uur!


Dit jaar hing er veel
aan de peer- en appelboom.
Maar nu is het op!


Er hing veel aan onze
twee peer- en appelboompjes.
Wat was het lekker!

zondag 23 oktober 2016

Tuinmeubels

Tuinset
straalt glanzend
in de najaarszon.
Weinig gebruikt, deze nieuwe
tuinset.


Loungeset
staat nu
achterin en een
tafel met vier stoelen
voorin.


Achterin
de tuin
loungen, eten gebeurt
op het terras dichtbij
huis.


De
dagen korten,
mijn tijd lijkt
maar niet voorbij te
gaan.

donderdag 13 oktober 2016

Boeuf Bourguignon

In de herfst is het buiten weer wat kouder en is het tijd om lekker warme gerechten te eten. Vroeger aten wij thuis dan vaak hachee, dat rook zo heerlijk en was heel lekker. Ik heb me er nog nooit aan gewaagd om het te maken, veel te veel werk dacht ik altijd. En zonde van het gas, want zo'n gerecht moet altijd uren opstaan. Pas geleden las ik een recept van Boeuf Bourguignon en dat leek me heel erg lekker. Moeilijke naam, maar niet zo moeilijk om te maken! Dus ik ging aan de slag: vlees kopen, snijden (blaren op mijn handen, want door de vetrandjes ging het moeilijker dan verwacht..), aanbakken en laten sudderen. En daarna ruikt het heerlijk in huis. Hieronder een foto van hoe het eruit zag. Het is jammer dat je het niet kunt ruiken.


De boef bourguignon staat lekker te pruttelen en te geuren

Eigenlijk had ik dit gerecht voor het hele gezin bedoeld en ik had lekker veel gemaakt. Wel zo handig, omdat het toch lang op moet staan. Maar de kinderen wilden het niet eens proeven! Zodoende hebben mijn man en ik twee dagen van dit gerecht gegeten. En heerlijk dat het was. Het grootste compliment kwam van mijn man. Hij zei: "Eten we dit gauw weer?!" Ik dacht: vast wel, want ik vind het ook lekker!
Dus voor iedereen die denkt dat het veel werk is: dat valt best mee. Het pruttelen gaat bijna vanzelf.

donderdag 6 oktober 2016

De weekendkrant buiten lezen

De laatste tijd lees ik de 'gewone' zaterdagkrant op zaterdagochtend en de weekendbijlage lees ik dan op zondagochtend. Dan heb ik op zondag toch ook een krant om te lezen. Kan ik er lekker de tijd voor nemen in het weekend, wat meer artikelen lezen. Er gewoon ruim de tijd voor nemen en ook de tijd ervoor te hebben. Zodat ik na het lezen tevreden denk: ha, lekker, ik had er de tijd voor en nu ben ik helemaal op de hoogte.
Maar eigenlijk kan ik niet eens navertellen wat ik allemaal heb gelezen en wat ik nu meer weet dan vóór ik de krant ging lezen. Wat had ik nu echt niet willen missen van alles wat ik heb gelezen? Eh, ik zou het niet echt weten. Misschien is het feit dat ik tijd heb om de krant te lezen el het goede gevoel. Of ben ik gewoon nieuwsgierig wat er in de krant staat en wil ik niet het gevoel hebben dat ik iets mis, iets belangrijks misschien wel. En dat weet je pas als je de krant uit hebt: of er iets belangrijks of interessants in stond. Daarvoor moet je de krant wel lezen om het te weten!

Het zou nog leuker zijn om de krant wat vaker buiten te kunnen lezen, maar het is deze zomer niet vaak gelukt. Of het was te koud of het waaide te hard (en dat is lastig met een krant). Deze zomer hebben we de tuinmeubels anders neergezet. We hebben het eerst even uitgeprobeerd, omdat we het er al vaker over hadden gehad maar ons niet echt konden inbeelden hoe het zou zijn en of het echt wel handig was. We hebben de loungeset (we hebben deze al een verrassend aantal jaren, terwijl het er eentje van LeenBakker is!) op het terras achter in de tuin gezet. De nieuwe eettafel met zes stoelen staat nu op het terras bij het huis. En we merkten het meteen: dit is veel beter! De kinderen gingen namelijk meteen aan de eettafel zitten, het tafeldekken gaat nu sneller omdat je minder ver hoeft te lopen en we zitten heerlijk in de avondzon aan tafel te eten. Nu heb ik geen last meer van kippenvel. De loungeset heeft twee stoelen die in de ochtendzon staan en een bankje dat in de schaduw staat. Dit blijft een groot deel van de dag zo, zodat je altijd kunt kiezen of je liever in de zon of in de schaduw wilt zitten. Je zit er lekker lui achterover en ondertussen kun je de hele tuin overzien. Ik geniet en voel me trots en blij dat wij zo'n heerlijke tuin en leuk huis hebben. Perfect.

Nou ja, bijna perfect dan. Want ik wil toch weleens de krant lezen in de tuin. Ik ben bang dat dat tot volgend jaar moet wachten, want de herfst komt er al aan.

dinsdag 27 september 2016

Bezemen en hameren

Het lijkt wel of kinderen en jongeren een nieuwe taal spreken. Ik hoor het met gekromde tenen aan, want zo klopt het niet. En dan bedoel ik niet de straattaal, die mijn kinderen gelukkig nog niet spreken, maar het fout zeggen van werkwoorden. Mijn dochter zegt vaak: "Ik ga bezemen" en dan pakt ze de bezem om er buiten mee aan de slag te gaan. Maar eigenlijk is het zo: je pakt de bezem en gaat lekker vegen. Ik verbeter haar regelmatig en toch blijft ze het anders zeggen. Het ligt natuurlijk ook wel voor de hand: je pakt een bezem en bezemt. Maar het is niet correct.

Onlangs keken we tv en zagen het programma Escaperoom. In dat programma moet een bekende Nederlander uit een ruimte ontsnappen door verschillende opdrachten uit te voeren. In deze aflevering ging het om een meisje dat een rol speelt in de jongerenserie Brugklas. Eén opdracht was hoefijzers in een bepaald patroon aan de muur ophangen. Voordat ze ze kon ophangen moest ze nog wel de spijkers zelf in een plank aan de muur slaan. Terwijl ze hiervoor een hamer pakte zei ze: "Nu ga ik de spijkers hameren". "Eh, nee!" riep ik, "met een hamer ga je timmeren!"

Tja, taal is een levendig iets, dat in de loop der tijd gaat veranderen. Maar ik blijf er voorlopig toch mijn tenen bij krommen!

woensdag 31 augustus 2016

Gordijnen

Ik mag graag 's avonds als het donker wordt de gordijnen open houden. Ik wil niet het gevoel hebben dat ik opgesloten zit. Gelukkig is het in de zomer laat donker, dus dan ben ik blij met die open gordijnen. Mijn man vindt het maar niets, die open ramen. Hij wil geen inkijk en wil het liefst overal gordijnen hebben. Mij doet dat teveel aan vroeger denken.

Mijn ouders hadden een vrijstaand huis met voor- en zijramen en het huis stond dicht aan de straat. Zodra het donker begon te worden sloten ze de gordijnen goed dicht. Het was zware stof van plafond tot aan de vloer en er kon niemand naar binnen kijken. Maar er kon ook niemand naar buiten kijken. Verder dan de gordijnen ging je blik niet. Je keek alleen naar de kamer en de televisie.

En daar ligt denk ik mijn pijnpunt: ik wil verder kijken. Net als in de uitdrukking: verder kijken dan je neus lang is. Daarom voor mij luchtige gordijnen die doorschijnend zijn. Dat staat gezellig, iedereen kan kijken en toch heb je het gevoel dat de gordijnen dicht zijn. Ideaal. Gelukkig wonen wij niet aan een doorgaande weg en is de woonkamer niet loodrecht op het hek aan de achterkant van de tuin.

Wat mij betreft houden we het zo. Scheelt ook weer geld. Of zal ik een grote struik in de tuin zetten, op de zichtlijn van straat naar kamer, zodat ik me daar achter kan verstoppen?

zaterdag 20 augustus 2016

Kweken

Avocado

Ik ben een avocadoboompje aan het kweken en dat gaat best goed. Toevallig las ik ergens hoe het moet en toen ben ik het uit nieuwsgierigheid en omdat ik het lekker vind, gaan proberen. Je laat een pit drogen, haalt voorzichtig het vliesje er af en zet hem met drie prikkers op een hoog glas met water. En dan ik het afwachten geblazen. De rest gebeurt vanzelf en dat is een groot wonder der natuur! Heel voorzichtig breekt de pit van onderen open en daar groeit dan een witte wortel uit. Per dag zie je hem groeien, letterlijk. Als de wortel zo'n zeven centimeter lang is mag hij worden overgepot in aarde. Dan is het weer een kwestie van wachten totdat er zich iets bruinigs boven de aarde naar boven worstelt. Dit is het begin van de boom: een klein twee centimeter lang bruin takje waar zich meteen al drie bolletjes aan vormen wat blaadjes gaan worden. De tak blijft groeien, er blijven zich wat blaadjes vormen en dan ontspruiten er bovenaan het takje dicht bij elkaar steeds twee tegenover elkaar liggende blaadjes. Het is met de moestuintjes niets geworden, maar dit project is heel goed gelukt tot dusverre. Nou kijken hoe groot de boom gaat worden en wanneer de eerste vruchten er aan gaan groeien!


Munt

Munt is een heel makkelijk plantje in de tuin: je koopt er eentje, zet hem in de tuin en verder hoef je er niets aan te doen. En het volgende jaar groeit hij gewoon weer verder. Je moet hem wel een beetje in toom houden, want hij breidt zich snel uit met zijn wortelgestel. Maar de nieuwe uitlopers kun je gemakkelijk uit de grond trekken. Het weegt niet op tegen de verse munttakjes die je overhoudt voor de thee. Het geurt heerlijk als je de munttakjes afknipt en er daarna thee van zet. Verser kan niet. Een echte aanrader.

maandag 8 augustus 2016

Het eeuwige huishouden

Stofzuiger

Ik heb niet zo'n goede verstandhouding met m'n stofzuiger. Meestal staat hij maar te staan in de trapkast en als het me echt te gortig wordt en het huis heel stoffig is pak ik 'm er zuchtend uit. Hij is me te zwaar, ik moet 'm twee trappen op zeulen en dan ben ik boven al helemaal buiten adem. Maar af en toe heb ik dan toch een echte schoonmaakaanval en dan loop ik er fluitend mee naar boven. Dan voelt het niet zwaar, maar zweef ik er mee door het huis. Op zo'n moment zijn we maatjes, maken we samen het huis stofvrij. Vaak is dat maar voor eventjes!


Antikal

Zo langzamerhand kan ik er niet meer zonder. Een spuitje van de fles op de kraan, doekje erover en schoon en streepvrij is de kraan. Ooit hadden wij een schoonmaakster en die wilde dat spul in huis hebben. Nu weet ik waarom. Ik begrijp alleen nog steeds niet waarom ze elke week 2 uur in de badkamer bezig was. Schoonmaken is nooit mijn missie geweest, daarom begrijp ik het misschien niet.


Tijdens het schoonmaken

Tijdens het schoonmaken kan ik heerlijk met de radio meezingen en kan ik alvast nadenken over het avondeten en daarvoor een boodschappenlijstje maken. En vandaag heb ik in gedachten allerlei stukjes geschreven en zelfs een column bedacht. er schieten me allerlei mooie zinnen te binnen. Eigenlijk moet ik ze hardop uitspreken en opnemen met een apparaatje, want als ik ze daarna op wil schrijven ben ik er alweer heel wat vergeten!


Pruimentijd

De pruimentijd is letterlijk alweer voorbij. De appels en peren hangen nog wel aan de boompjes te rijpen. Nog een paar weekjes geduld hebben: eind augustus is het pas tijd om ze te plukken. Het riet van de buren maakt een ruisend geluid door de wind die er doorheen blaast hoor ik als ik even buiten zit. Af en toe is het een paar tellen stil en dan hoor ik het weer. De wind houdt zich af en toe net zo stil, om dan weer hard te gaan blazen. Soms voelt het even als een ministorm. Mijn haar waait dan als een gek rond mijn hoofd. Pas gewassen haar is altijd al zo los en nu dus helemaal. Coupe windhoos noem ik het. Ook de zon doet mee aan dit spelletje, al heeft ze het soms moeilijk met al die witte wolkenplukken. Die zien er net zo uit als schilderijen van de beroemde Nederlandse oude meesters. Mijn dochter had pas geleden op school een atelier met dat thema. Zij en haar broer hadden eigenlijk geen idee wat die oude meesters waren. Ze konden zich er geen beroep of naam bij voorstellen. Wij legden het uit en toen was het duidelijk. Ik heb er niet zoveel mee, met de wolken in de lucht. Ik heb liever een wolkeloze lucht met zon, stabiel zomerweer en bikini.

dinsdag 2 augustus 2016

Witte pracht

Dit jaar was de struik van de Choisya prachtig: hij zat vol met witte bloemetjes. Zo vol heeft hij nog nooit eerder gebloeid en daar ben ik heel erg blij mee. Dus heb ik er een aantal foto's van gemaakt om het nooit meer te vergeten!! Want meestal vergeet ik het daarna namelijk snel weer. En dat is eigenlijk best jammer, want het wat zo'n mooi gezicht.

Prachtige bloemetjes met wat stuif\meel op de blaadjes

Van dichtbij zie je naast stuifmeel ook kleine dorre plekjes...

Bloemen met een klein beetje zonlicht

Nog meer bloemen en gefilterd zonlicht

En met nog meer zon zien ze er heel sprookjesachtig uit!

vrijdag 17 juni 2016

Haiku (2)

Een Haiku is een van oorsprong Japans gedicht dat vaak over de natuur gaat. Het bestaat uit drie regels met een vast aantal lettergrepen, namelijk: 5, 7 en 5.



Wolken in de lucht,
witte plukken en fel blauw.
Plots wordt alles grijs.

De wind waait vandaag
blaadjes rond het hele huis.
En ik blijf vegen.

De ruitenwissers
kunnen de regen wel aan,
maar hoe gaan ze snel?

Fietsen en regen
gaan voor mij niet goed samen.
Echt een zonfietser!

donderdag 9 juni 2016

Wereldse smaken

We zijn onlangs voor het eerst bij de Food Village in Amersfoort geweest. Tot zo'n jaar terug waren er een aantal winkeltjes gevestigd aan een lang straatje, een soort koopgoot. Nu is de lange rij winkels één groot lang pand geworden die gevuld is met houten tafels met banken en hogere tafels met krukken. Aan de achterwand van het lange gebouw zijn balies gemaakt met keukens erachter. Elke balie verkoopt andere gerechten. Zo kun je kiezen of je Marokkaans wilt eten, Chinees, Mexicaans, Amerikaans of Italiaans. Je bestelt een gerecht en rekent dit af bij de betreffende balie. Op die manier stel je je eigen menu samen, want je kunt natuurlijk bij meerdere balies wat bestellen. Je kunt alles in een keer kopen en opeten, maar je kunt het natuurlijk ook in etappes kopen en opeten. Je mag zo vaak heen en weer lopen als je zelf wilt. Wat je koopt neem je mee naar je plaats bij een tafel. Tussendoor kun je rustig blijven zitten en om je heen kijken.

Wij gingen er als gezin naar toe en het was een verrassend succes. Mijn zoon nam Mexicaans eten en hij liet zijn zusje proeven met de woorden: "Dit móet je proeven, het is echt superlekker!" Ook mijn dochter at meerdere gerechtjes. Natuurlijk waren ook de patatten erg in trek, maar 'biologische boerenfriet' klinkt veel gezonder dan gewoon patat, en het is anders en lekker.

In een nieuwe omgeving willen ze dus toch wel experimenteren en ontdekken. Wij hebben er nu een leuk eetadresje bij!

woensdag 25 mei 2016

Naar de lucht staren

Ik zit buiten wat naar de lucht te staren, hopend op wat inspiratie. Ik zie witte wolkjes voorbij drijven in blauwe lucht met lichte zonnestralen beschenen. De wolkjes blijven drijven, maar er komt geen inspiratie. Dus besluit ik wat ik zie maar op te schrijven, kijken of er dan wel inspiratie gaat komen.
Meestal werkt het anders, zit ik bijvoorbeeld in de krant te bladeren en dan kan me zomaar ineens een onderwerp te binnen schieten. Het werkt wel raar: het komt zomaar, op momenten dat je het niet verwacht, dan is het er zomaar.

Ik heb net een dik boek gelezen dat een hele geschiedenis beschrijft met aan het eind nog wat verrassende dingen waaruit blijkt dat de geschiedenis zich herhaald. Heerlijk om een dik boek te lezen, ik kan er helemaal in verdwijnen. Maar ik denk ook heel vaak bij het lezen van mooie zinnen of moeilijke woorden: zo kan ik niet schrijven! En dan voel ik me maar een beginneling die wil schrijven en dat niet echt kan. Ja, voorzichtig een maandelijkse column schrijven kan ik wel, maar niet meer dan dat. Geen hele roman of thriller. En dan werpt zich weer die eeuwige vraag zich op die steeds terugkomt als een boemerang: wat wil ik, wat kan ik, waar wil ik naar toe, waar wordt ik warm van? Maar ik heb geen roeping of een groot talent, dat duidelijk is. Ik kan van alles een beetje en niet meer dan dat. Niet iets om een beroep van te maken. Het blijft moeilijk om een duidelijke weg te kiezen. Ik voel me er vaak onzeker over, maak fouten en wordt nog onzekerder. Help, wat moet ik toch?! Misschien als ik er niet aan denk weet ik het ineens wel, komt het net als inspiratie zomaar onverwachts naar me toe.
Ik blijf gewoon nog even in de lucht staren, wie weet wat er dan komt!

zaterdag 14 mei 2016

Tulpen

Soms kan ik heel erg blij worden van bloemen op tafel. Kijk maar eens goed naar deze foto's van tulpen. Door de dubbele bloemen en de roze met witte kleur zijn ze prachtig. Ze zullen niet lang meer staan, dus is het de hoogste tijd om ze op de foto te zetten en op mijn blog te plaatsen. Dan kan ik er nog lang van genieten.
Een bos tulpen op tafel

Een tulp in close-up, zelfs de zwarte meeldraden zijn nu goed te zien

Deze tulp zit in het midden nog een beetje dicht, het hart houdt hij nog even geheim
Welke bloemen ik na deze bos op tafel ga zetten weet ik nog niet. Na een aantal malen tulpen wil ik eigenlijk ook wel weer een andere soort bloem. Binnenkort ga ik maar weer eens kijken wat ze hebben. Of misschien krijg ik weleens een bosje cadeau... Maar als het te lang duurt ga ik zelf naar de winkel!

dinsdag 26 april 2016

Voorjaarsbloesem

Als je naar buiten kijkt zou je het af en toe niet zeggen, maar het is toch echt lente. Vorige week maakte ik deze foto's toen het nog mooi weer was. Gelukkig maar, want inmiddels is er al veel bloesem weggewaaid en weg geregend. Als op een dag het zonnetje schijnt dan ziet de tuin er zo mooi uit. Dan moet ik gewoon even naar buiten met mijn fototoestel om wat plaatjes te schieten. En het gekke is dan dat je steeds meer dingen gaat zien die je even moet vastleggen! Hieronder de resultaten. Kijk en geniet maar mee.


Perenstruik in bloei. Ik hoop dat alle bloemetjes uiteindelijk uitgroeien tot peren, zodat dit jaar een goed perenjaar wordt!

De appelboom is in knop: nog even geduld hebben voordat de witte bloemetjes zichtbaar zijn.

Vergeet me nietjes met gefilterd zonlicht. Een prachtig gezicht dat me een gevoel van 'sprookjes van duizend-en-een-nacht' geeft. Gewoon betoverend mooi.

Tijdens een wandeling door de tuin zijn zelfs paardenbloemen in het gras ineens mooi om een foto van te maken. In het zonlicht is het geel nog geler.


donderdag 14 april 2016

Haiku (4)

Gedichten van drie regels met steeds 5, 7 en 5 lettergrepen.


In de lucht zie ik
duizend sterren glinsteren.
En een volle maan.


De Neerlandse wolk
is wereldwijd bekend.
Ik zie er nu veel!


De wolkenluchten
van Nederland zijn bekend.
Ik zie nu waarom.


De hagel tikt hard
op de voorruit van mijn Ka.
De wissers gaan snel.

dinsdag 29 maart 2016

Voorjaar en griep

Regen,
hagel en
soms natte sneeuw
wisselen opeens af met
zon.


Griep
gaat rond,
al maandenlang en
lijkt bij ons te
zijn.


Een
zwaar hoofd,
een misselijk gevoel.
Paracetamol weigert dienst. Griep
soms?


Beurtelings
mijn kinderen,
man en ikzelf
niet helemaal fit. Is't
griep?

donderdag 24 maart 2016

Plastic tasjes

Het is even wennen dat je niet meer standaard een plastic tasje krijgt in de winkel. Meestal neem ik wel een opvouwbaar tasje mee, maar zul je net zien dat ik dat in 2016 regelmatig vergeet. Net als er niet meer gratis tasjes worden verstrekt. Dus betaal ik toch soms maar een klein bedragje, want ik wil nog verder winkelen en dat gaat zo lastig als ik ook nog losse kleine spullen vast moet houden.
Mijn man vindt het niet meer verstrekken van plastic tasjes onzin. Volgens hem is Nederland weer eens heel streng in het opvolgen van regels van de EU. Er zouden meer producten zonder plastic moeten worden aangeboden. Wat doen al die andere landen op het gebied van plastic. En er zijn toch ook biologisch afbreekbare plastic tasjes...

Ik denk meer aan de reclame die de plastic tasjes eigenlijk waren. Iedereen liep met verschillende tasjes rond in de stad. En het zien van tasjes bij andere mensen brachten mij vaak op het idee om ook nog even die winkel binnen te stappen. Want als iemand anders daar iets had gekocht was er misschien iets wat ik zelf ook niet wil mislopen. Gratis reclame voor de winkels eigenlijk. Ik was altijd blij als mijn handen vol waren met allerlei tasjes, want dan had ik goed geshopt en dat wilde ik op dat moment dan graag laten zien!

Wij hergebruiken thuis de plastic tasjes vaak om spullen mee te nemen op de fiets of in de auto, voor de werkjes die mijn dochter van school mee naar huis krijgt, of als afvalzakje op het aanrecht of in de badkamer. Vraag ik me toch even af welke zakjes ik in het vervolg moet gaan gebruiken...

zondag 13 maart 2016

Gedraaid lekker

Gisteravond aten wij aardappels. Gedraaid lekkere aardappels. Ook verdraaid lekker, maar ze waren letterlijk gedraaid. Ooit zagen wij ze tijdens een attractie en daar hebben we ze gegeten. Kort geleden zag mijn man een apparaatje om zelf zulke aardappels te draaien en te frituren. Het kleine apparaatje heet Party Twister van het merk Noviplast. Je steekt het plastic apparaatje in de ongeschilde aardappel, steekt er een houten prikker in en draait het apparaatje er verder doorheen. Door dat draaien snijdt je de aardappel open. Het is net een klein wondertje wat je dan ziet. Daarna kun je de aardappels frituren en opeten. Mijn kinderen vonden ze heerlijk. Het is een idee voor iedereen die kinderen aan de aardappels wil krijgen: koop zo'n Party Twister en ze eten ze wel!

Een aardappeltje gedraaid met de Party Twister en daarna gefrituurd

Vanmiddag fietste ik een stukje met mijn zoon en toen kochten we allebei een bakje met twee bolletjes Italiaans ijs. Het zonnetje scheen dan wel en het leek lente, maar toch was het nog verrassend fris. Maar dat weerhield mensen niet om even een ijsje te halen: het was er gewoon druk. Halverwege de terugreis reden we via een andere wijk en besloten om in dat winkelcentrum ook nog even te pauzeren. In een gezellige broodjeszaak namen we wat te drinken en aten we er een kaasbroodje bij. Het was een gezellig uitje in de buurt, we waren even buiten bezig (fietsen) en we genoten van wat lekkers. Zo eenvoudig kan een uitje ook zijn! Gewoon verdraaid lekker dus! Net als gedraaide aardappels.

vrijdag 26 februari 2016

Sauzen en soepen

Tot voor kort hield mijn zoon niet zo van saus op de pasta en al helemaal niet van tomaten in de saus. En toen vonden we gelukkig een hele lekkere saus: carbonarasaus van Knorr in een kleine kartonnen verpakking. De smaak is heerlijk romig met stukjes spekjes erin en toch licht, net wat hij zo lekker vindt. Hij blij, wij als ouders ook blij dat hij saus op zijn pasta wil. Maar sinds een paar weken zijn we niet meer zo blij, want het is uit het assortiment van onze buurtsuper verdwenen! Het vak in het schap van deze saus en het bordje zijn gewoon helemaal verdwenen. De twee rode sauzen van dit merk in deze verpakking staan er nog wel, maar de onze is gewoon verdwenen. Ik heb gezocht naar andere adressen en vond het wel in een winkel in een andere wijk. Maar dan moeten we in het vervolg voor deze saus 10 minuten fietsen. Dat is wat meer moeite, maar dat heb ik dan toch wel weer over voor mijn zoon. Kan ik meteen een aantal aanbiedingen van die keten meenemen...

Maar toen diende zich weer een ander probleem aan. Ik houd nogal van een kopje warme soep tussen de middag. Heerlijk en gemakkelijk zo'n warm soepje in een beker waar je zo van opkikkert. Vooral de preisoep en koninginnensoep waren mijn favoriet. Waren, zeg ik, want ze zijn niet meer verkrijgbaar! Niet bij onze buurtsuper, maar zelfs ook niet bij de grote keten op 10 minuten fietsen! De smaken zijn gewoon verdwenen, vervangen door allerlei andere soepen die waarschijnlijk gewoon beter verkopen. Soepen met meer exotische namen of meer kruiden. Het lijkt wel of er tegenwoordig alleen maar tomaten en kippensoepen zijn, en kant en klare soepen in pak of zak. Niet meer een beker soep voor tussen de middag of rond vieren. Sowieso is het vandaag de dag nogal 'tomatig' in de winkel: mijn zoon wees mij al eens aan dat er gigantisch veel tomatenketchupflessen in de winkel staan... (let er maar eens op).

Om terug te komen op mijn soepjes. Ik vraag me af: Wie weet waar ik nog wel mijn kop soep kan kopen...??

zondag 21 februari 2016

V&D

Net voor de kerst was het zover: V&D ging failliet. Ik kon het bijna niet geloven. V&D was er altijd en steeds kwamen wij er weer terug. Voor de kinderkleding vooral, soms ook voor mijn man of voor mezelf. Het was er bekend en toch wisselden de collecties elkaar af. Maar wij vonden het kwalitatief goede spullen en net niet te extreem. En we kwamen ook regelmatig bij La Place. Een ruim restaurant met fijne stoelen en je proefde de kwaliteit.

Van Sinterklaas kreeg ik afgelopen keer nog een horloge van V&D. Dat zag ik aan het merk: LIV. Maar het horloge schrok waarschijnlijk net zo hard als ik van het faillissement, want het maakte ineens rare sprongen in de tijd of het liep helemaal niet meer. Wat heb je nu aan een horloge als het niet goed de tijd aangeeft. Ook al loopt hij niet, ik bleef maar kijken hoe laat het was. Heel irritant.
Ik ging ermee terug naar de winkel en kreeg er een nieuwe batterij in. Maar de volgende dag stopte het alweer met lopen. Bijna een week later, op vrijdag, had ik tijd en ging ik ermee terug. Het horloge kon ik ruilen voor eenzelfde model. Gelukkig loopt dat horloge wel goed.

Drie dagen later werd bekend dat V&D echt dicht gaat. Het is een triest gezicht om door het centrum te lopen en de luiken dicht te zien. Er waren nog zoveel spullen in de winkel en toch plotsklaps is de deur dicht. Het voelt alsof ik niet echt afscheid heb kunnen nemen van V&D. Mijn horloge is voor mij het laatste aandenken. Ik hoop dat ik het nog jaren kan gebruiken.

zaterdag 13 februari 2016

Haiku (3)

Een Haiku is een gedicht van drie regels met een vast aantal lettergrepen per regel: 5-7-5. Deze zijn heel populair in Japan. Hieronder volgen er een paar (Nederlandse) van mijzelf.


Lente in de lucht,
dat voel je direct. En toch:
't-is februari!



In huis schijnt de zon,
haar felle stralen zijn warm.
Buiten draag je wol.


Op de keukentafel
staan de tulpen in een vaas.
Een kleurenexplosie.



Koffie met gebak
smaakt lekker in elk seizoen.
Met slagroom nog iets meer.

donderdag 28 januari 2016

Het eerste deukje

Het eerste deukje doet pijn, of het nou gebeurt bij een fiets of een auto. Mij is dat onlangs overkomen bij mijn auto.

Ik reed op een ochtend de wijk uit en bij de kruising naar de rondweg was een lange rij auto's voor me om linksaf te slaan. Ik zag uit de verte al dat het groen werd en sloot keurig aan in de rij. Maar opeens werd er voor mij plotseling zo hard geremd dat we ineens stil moesten staan. Ik kon op tijd remmen, maar degene die achter mij reed lukte dat  niet. Zij botste tegen mijn auto aan.
Het geluid waarmee dat gebeurde was hard, alsof de hele achterkant van mijn auto in kreukels lag, helemaal kapot en open.
Ik schrok enorm, stapte uit en keek naar de achterkant. Er zat gelukkig alleen een deuk in mijn nummerbord, over de hele lengte. De auto achter mij had helemaal geen schade. Het viel gelukkig heel erg mee. We wisselden gegevens uit en we reden weer verder. Ik een beetje bibberig nog van de schrik.
En vanaf dat moment betrap ik me erop dat ik heel erg veel in de binnenspiegel kijk om te zien of er niet iemand te dicht op me rijdt, want stel dat we weer zo plotseling moeten remmen...

Inmiddels heeft mijn man een nieuw nummerbord laten maken en die zit er nu op. Er is dus niets meer van te zien. Alleen ik weet er van. Weg eerste deukje.

zondag 17 januari 2016

Vogels en water

Aan het raam van ons huis aan de achterzijde hangt een voederstation, gemaakt van een plastic flesje en een afdakje van een oud informatiebord dat op treinstations werd gebruikt. Mussen en koolmezen mogen er graag in staan en dan heerlijk eten van de granen. Soms is het een gebons tegen het raam zo hard dat ik denk dat er iemand aan het klussen is buiten. Maar dan zie ik dat het vogels zijn die aan het eten zijn!

Naast vogels in dit thema ook water en een brug. Omdat het zulke mooie onderwerpen zijn!
Een mus in het voederstation



Eenden in een rivier in België
Een lange brug tijdens een wandeling van Schin op Geul naar Valkenburg


In de grotten van Remouchamps in België stroomt ook water

woensdag 6 januari 2016

Kerst 2016

Ze
zijn weer
voorbijgevlogen, de feestdagen.
Nu is het ineens
2016!


Voor
het vierde
jaar op rij
naar Schin op Geul.
Relaxed!


Het
voelde bijna
weer als thuiskomen:
bungalowpark in het rustige
Geuldal.


Het
Kerstdiner was
dit jaar gemakkelijk
en gevarieerd: twee dagen
gourmetten.