Oktober

Jarig
zijn is
best leuk, maar
zonder bezoek een beetje
eenzaam


Koffie
zonder taart
en geen bezoek.
Ik houd het nog
tegoed!


Jarig
in oktober:
een verkeerd seizoen.
Zomercadeaus krijg ik helaas
nooit!

Harde
stormachtige wind.
Met windkracht negen
Gaat fietsen niet zo
gemakkelijk.


Vroeger
pas strooigoed
in de winkels
na mijn verjaardag. Tegenwoordig
vroeger.

Herfstzaken

Het najaar is gekomen, dat zie je aan de bladeren en grassen

Binnen
kachel aan,
buiten wind, regen,
vallende bladeren. Dat heet
herfst.

Eén appel overleefde de plukwoede van de kinderen in het voorjaar, maar dat zagen wij pas in het najaar. Een mooie verrassing!

Kleuren
groen, geel, rood
en bruin horen bij
de herfst, elk jaar
weer.

Zomerse kleuren houden het nog even vol in het najaar

Vegen
helpt niet
als de herfstbladeren
vallen en je tuin
binnenwaaien.

Sommige bladeren zijn wondermooi

Regen,
het regent
in mijn hart.
Waarom voel ik mij
bedroefd?

Orchidee in beeld

Ik schreef er al eerder over, maar mijn orchidee blijft haar best doen!! Ze staat op de keukentafel in een hoge glazen vaas en ze kan vanachter het gordijn naar buiten gluren. Een keer per week een beetje water en dat is alles. Kijk maar mee naar de foto's die ik ervan heb gemaakt.

 Deze foto heb ik begin augustus gemaakt. Het is het begin: al 3 bloemen, maar nog vijf knoppen die open kunnen gaan!

En eind augustus bloeien alle acht bloemen!! Een plaatje nietwaar?

En het is nu begin oktober en ze zien er nog net zo mooi uit! Het is een wonder van de natuur dat er uit zo'n dunne steel zoveel bloemen kunnen groeien. Ik blijf me verwonderen en naar de bloemen kijken.


Mijn advies: wil je lang van bloemen genieten koop dan een orchidee. Dan heb je maandenlang plezier en het kost niet veel. Beter dan een bos bloemen dat maar hooguit een week staat en dan ook nog stinkend water achterlaat. Bij mij staan ze vaak nog korter, omdat ik ze vaak water vergeet te geven.
Nee, koop een orchidee. Ideaal in crisistijd. (Nee, ik heb geen aandelen in orchideeën...).

Breien

Het is een bewerkelijk proces, een trui breien, maar ook een heel leuk proces. De wol heb ik in huis, de wol dat lekker zacht aanvoelt. Tien even grote bollen met hetzelfde etiket en allemaal dezelfde kleur lila. Allemaal nog keurig, gloednieuw zoals ze uit de winkel kwamen. Vol verwachting zoek ik een breipatroon uit en ik zie al voor me hoe mijn eigen gebreide trui eruit gaat zien. Ik probeer een proeflapje uit en daarna kan ik beginnen met een trui voor mezelf. In het begin lijkt het niet op te schieten, maar toch ga ik door. Naald na naald en steek voor steek, in een ritme dat sneller lijkt te worden als ik de slag weer te pakken heb. In het begin heb ik wat zere schouders en polsen omdat ik lang niet meer gebreid heb, maar na een aantal dagen ben ik weer gewend en doen ze niet meer zeer.

Mijn vader zei het vroeger al: “Doe twee dingen tegelijk, dus praten en breien”. Best moeilijk als je volgens een telpatroon wilt breien en heel erg op de steken moet letten. Maar nu ik heb ontdekt dat ik toch best twee dingen tegelijk kan en dat is: breien en dagdromen! Heerlijk alleen met de steken bezig zijn en ondertussen mijn gedachten laten dwalen. En soms bedenk ik dan de mooiste dingen. Vroeger bestond er nog geen woord voor dat ‘twee dingen tegelijk doen’ waar mijn vader het over had. Tegenwoordig heet het ‘multi tasken’. En ik heb me toch veel bezig gehouden met multi tasken, met breien en dagdromen tegelijk! Je mag ook ongelimiteerd dromen en allerlei ideeën door je hoofd heen laten gaan tijdens het breien, want je bent bezig, er vormt zich iets wat je ook nog wat oplevert. Het is resultaatgericht en toch is het ontspanning.

Mijn moeder moest vroeger thuis sokken breien, net als haar zussen. Liever las ze een boek. Toen vond zij het multi tasken al uit: op haar benen onder de keukentafel lag haar boek en tijdens het lezen breide ze de sokken. Dat is mij nooit gelukt: breien en lezen…

Vroeger was het noodzaak om kledingstukken te breien, daarna was het een tijd ‘not done’en tegenwoordig is het weer hip aan het worden. Zoek op het internet maar eens naar breien of haken en je ziet dat het weer helemaal in de mode is. Alleen heeft het nu een Engelse naam gekregen, want anders is het niet hip: DIY, do it yourself. Kijk, dat klinkt al een stuk aantrekkelijker. Toch blijft het in de ogen van kinderen gewoon breien. Een meisje uit de klas van mijn zoon kwam bij ons thuis afspreken om te spelen en zij zag mij breien. Zegt ze tegen mij: “Mijn OMA kan ook breien en zij heeft het mij geleerd.” Niets DIY, het blijft ouderwets breien.

Ik ga ermee door en maak achterpand, mouwen en voorpand. Eerst zijn het losse lappen die aan elkaar genaaid een trui moeten vormen. Een wonderlijk verschijnsel. Het opengewerkte stekenpatroon wordt erg mooi, heel gelijkmatig. Het ziet er moeilijk uit, maar dat valt best mee. Het is wel een kwestie van goed tellen en blijven opletten. Ik gloei van trots: dit is mijn project en dat heb ik maar mooi even zelf gemaakt! Ik naai de onderdelen aan elkaar en dan is ‘ie af. Negen maanden heb ik er regelmatig aan gewerkt. Een mooie termijn, 9 maanden. In zo’n tijd kan iets van niets uitgroeien tot iets heel moois, net als een nieuw leven.

Nu mijn trui af is staat mijn dochter naast mij met de vraag: “Mama, ga je nu iets voor mij breien?” En ach, ik heb de smaak van DIY te pakken en heb al dunne rode wol gekocht. Dus zeg ik enthousiast: “Ja, natuurlijk!!”