Techniek

Ik heb niks met techniek, denk ik altijd. Maar is dat eigenlijk wel zo? Dagelijks druk ik op allerlei knopjes om mijn apparaten in werking te zetten. Best wel veel knopjes: van de verwarming, de magnetron, de inductie kookplaat, de wasmachine, de tv, i-pad of tablet. Te veel apparaten die allemaal werken op elektriciteit. En toch heb ik er niet veel mee. Maar gebruiken doe ik het allemaal wel, steeds meer eigenlijk. Toegegeven, mijn mobiele telefoon heb ik eigenlijk nog steeds alleen 'voor onderweg', om bereikbaar te zijn of om even het thuisfront te laten weten dat ik weer naar huis kom als ik gewinkeld of gewerkt heb. Maar voor de rest wordt ik steeds handiger met apparaten. Checkte ik een aantal jaren geleden mijn mailbox maar twee of drie keer per week, nu zit ik er dagelijks bovenop en controleer ik de mail meerdere keren per dag. Pas geleden hoorde ik iemand zeggen: "Ik mail niet zoveel" en toen reageerde ïk zelfs verbaasd!

We worden allemaal steeds meer afhankelijk van bijvoorbeeld de computer. Dat bleek enkele weken geleden op mijn werk. Via een vreemde e-mail kwam er een virus het netwerk binnen. Het duurde wel een hele dag voordat dit was opgelost. Een brief of e-mail vanuit het digitale dossier versturen kon die dag niet. Eigenlijk kon er niks in de dossiers op de computer worden gedaan. Alleen iets opzoeken op internet lukte. En natuurlijk de fysieke dossiers in de hangmappen opruimen. Toch heerlijk om nog de ouderwetse prints en kopieën in je handen te kunnen pakken. Hoe had ik anders het telefoonnummer van een cliënt kunnen vinden?

Ja, eigenlijk werken we allemaal met techniek en kunnen we er niet meer zonder. Want zonder techniek wordt het koud, komt er geen warme maaltijd op tafel, is er geen tv en hebben we geen schone kleren meer. Lang leve de techniek!

Middelbare scholen

De afgelopen weken deden wij vele nieuwe ontdekkingen: we bezochten een aantal middelbare scholen in Amersfoort. Onze oudste zit nu in groep 8 en hij moet een keuze maken voor volgend jaar. Wij vonden het best een spannend gebeuren. Wat is het beste voor ons kind, het is zijn toekomst dat nu bepaald wordt en wat past bij hem? En als ouders denken we terug aan onze eigen middelbare schooltijd. Mijn man ging naar een grote school in een oud pand waar les werd gegeven door paters. Ik ging juist naar een kleine school in een gloednieuw gebouw in een middelgroot dorp.

In Amersfoort zijn veel scholen waar we uit kunnen kiezen. Van te voren zochten we informatie op internet over de verschillende scholen. Toen besloten we om de open dagen/avonden van vier scholen te gaan bezoeken. Elke school doet haar best om goed voor de dag te komen. Er worden leuke activiteiten gedaan (een informatiefilm met popcorn, een quiz of een dramales waar je aan mee kunt doen) en er zijn leerlingen en leraren die enthousiaste verhalen vertellen. Er zijn ook scholen die een speciale lesmiddag aanbieden zodat aspirant-leerlingen alvast de sfeer kunnen proeven. Bij elke school die we bezoeken krijgen we het gevoel dat het wel wat is voor ons kind. Bij de derde school lijkt het erop dat de keuze valt op deze laatste, alleen de afstand is voor ons een struikelblok. Maar dan komen we binnen op de vierde school en daar blijkt alles top. Het sluit perfect aan op de interesses en behoeften van ons kind. We denken ook dat hij hier goed past en dat de school bij hem past.

Het is een hele opluchting nu we een besluit hebben genomen. Vathorst College, let op: onze zoon komt er aan! Nu alleen nog wachten op een bevestiging van plaatsing door de school!