Heel Holland bakt

Het is al even geleden dat het programma op tv was, maar wij hebben het er nog regelmatig over. We hebben het van begin tot eind gevolgd. We vonden het prachtig om de bakkers aan het werk te zien, om ze te zien stressen en om het uiteindelijke (vaak mooie) resultaat te zien. En daarna net zo gespannen als de bakkers het oordeel van de jury willen horen.

Vaak zijn kook- of bakprogramma's heel leuk om naar te kijken. Het is wel jammer dat de geuren niet de huiskamer binnen komen of dat je als kijker een hapje kunt proeven. Een zender als 24-kitchen is ook in ons gezin een favoriete zender. Mijn kinderen gaan weleens naar de zender kijken zonder dwang van onze kant. Heerlijk ontspannen kijken naar de bereiding van een gerecht vinden ze leuk. Ik hoop nog steeds dat ze daardoor ook groenten gaan eten!

De laatste tijd krijg ik bijna elke dag een complimentje van mijn man als ik gekookt heb. Hij is vaak laat thuis, dus komt de kookklus veel op mij neer. Mijn lachende reactie aan mijn man is daarom dan ook: "Je bedoelt: je mag morgen weer koken...".

Ineens vond ik het tijd om zelf ook eens mijn bakkunsten uit te proberen. 'Een cake moet toch wel lukken?' dacht ik. 'Een appeltaart heb ik jaren geleden toch ook al eens gemaakt.' Het was net of C1000 mijn gedachten kon lezen, want de bakmixen kwamen in de aanbieding. Ik kocht mix voor boerencake en kruimige appeltaart. Het water liep meteen al in mijn mond, ik kon het al bijna ruiken. Ik wist nog wel dat ik al eerder twee mixen had gekocht, maar welke ook alweer? Bij thuiskomst bleek dat ik al precies die twee mixen in de kast had staan! Gelukkig zijn ze lang houdbaar.

Na het lezen van de bereidingswijze op de pakken bleek een taart en cake niet gemakkelijk samen in één keer te bakken te zijn. Ik wil graag de oven optimaal gebruiken als ik hem aanzet en 'ons bent zuunig' zoals Zeeuws meisje al zei, dus wil ik het liefst twee dingen tegelijk in de oven. Twee cakes wilde ik niet maken, dus besloot ik een boerencake te bakken en kruidcakemix in muffinvormpjes. In het begin ging het goed en rook het al snel heel lekker. Maar toen begon de cake te rijzen en raakte de onderkant van de bakplaat waar de muffinvormpjes op stonden. Snel plaatste ik die bakplaat nog wat verder naar boven. Ergens in mijn achterhoofd fluisterde een stemmetje dat dat misschien niet handig was, maar hete lucht gaat toch door de hele oven?

De cake is heel goed gelukt en iedereen vindt 'm lekker. Maar de kruidcake-muffins..., die zijn te hard gebakken, niet gerezen en het papiertje gaat er met moeite af. De jury gaat ze slecht beoordelen, maar gelukkig doe ik niet mee aan een wedstrijd. En toch: de smaak is heerlijk!

De was

Mijn dochter heeft een nieuwe dieprode tuniek met een blauwe legging erbij. Ze is er heel blij mee en het staat haar heel mooi. Na twee dagen moest de nieuwe tuniek toch echt in de was. Al gauw daarna stopte ik snel een was in de wasmachine en liep tevreden weer naar beneden om iets anders te gaan doen.

De wasmachine was al een aantal uren klaar toen ik me ineens herinnerde dat ik de was nog moest ophangen. Gauw liep ik naar boven en opende de wasmachinedeur. Een verrassing wachtte me op. Niet alle bonte was was wat je echt noemt 'bont'. Sommige kleding had een witte rand, en een t-shirt of wat ondergoed van de kinderen had ook wel iets wits. En een overhemd van mijn man had tussen de blauwe blokken ook witte streepjes. Eh, wit waren ze eerst.
Toen ik het eerste witte kledingstuk uit de wasmachine haalde zag ik tot mijn schrik dat het er toch wel erg lichtroze uitzag. Niet zo'n vage zweem van lichtroze dat je bijna niet ziet als het droog is. Nee, echt duidelijk roze verkleurd! Mijn dochter vind zo'n roze hemdje of sokken niet erg. Het is eigenlijk wel heel mooi egaal gekleurd.

Mijn zoon daarentegen is op zijn zachtst gezegd wat minder blij met een favoriet wit t-shirt met korte mouw dat nu niet meer wit is maar duidelijk lichtroze. Ook toen het t-shirt was opgedroogd bleef het duidelijk lichtroze. Ik heb nog ontkleurder gekocht en de roze kleding er twee keer mee gewassen, maar dat hielp allemaal niet meer: alles bleef roze! Het overkomt me bijna nooit dat de was doorloopt en nu wel. En nog wel roze! Daar baal ik best wel stevig van. Ik heb me daarom voorgenomen om in het vervolg wat beter op te letten.
En mijn man en zoon heb ik allebei een nieuw kledingstuk beloofd!!

Shoppen

Soms als ik de krant lees, valt mijn oog op een zin of kopje. Deze keer is het een zinnetje: "Ik zorg er nu voor dat ik er niet meer uitzie als een meisje." Dit werd gezegd door actrice Sharon Stone die nu 55 is.
Ik herken dat. Ik ben 51, maar wordt altijd jonger geschat. Maar hoe zorg je er voor dat je je niet te jong kleed?

Als ik ga winkelen dan wil ik iets, maar wát dat weet ik dan niet precies. En als ik wel iets in mijn hoofd heb dat ik wil, dan kan ik het niet echt vinden. Het is het nét niet. Of ik koop een leuk jasje of vestje (daar ben ik dol op) en dan kan ik er geen leuke broek bij vinden, want ik pas net niet in de convectiebroeken. En wat ik thuis in de kast heb liggen past bij nader inzien toch niet bij het nieuwe jasje of vestje... Dus ga ik de volgende keer bij het winkelen op zoek naar een broek die ik dan toch niet kan vinden... Wel zie ik leuke rokken of t-shirts, maar ik zoek nu een broek...

Combineren is dus niet mijn sterkste kant. Ik moet me maar eens laten adviseren zoals in zo'n adviesrubriek in krant of tijdschrift. Of ik moet een personal shopper m'n kast thuis laten beoordelen om daarna samen te gaan shoppen om een complete garderobe te krijgen die goed is. Ja, dat lijkt me wel wat. Wat in de kast hangt is dan goed, het is je stijl, het past en het is allemaal goed met elkaar te combineren. Het lijkt bijna een ultieme droom. Ik ben benieuwd wat het kost om zo'n persoon in te huren. Maar wat als het nou zo'n bazige tante is die het heft in handen neemt en die dan meer dan de helft van mijn kleding wil weggooien? Dat rokje dat toch te kort is of die t-shirts die ik al heel lang heb maar die vast nog wel eens ergens bij zullen passen. Die dingen weggooien, eh, nee. Ik wil eigenlijk niet dat ze dingen gaat weggooien. Ik wil wel een perfecte garderobe, maar nog even niets weggooien. Doet zo'n personal shopper ook aan bedenktijd? En wat als ik me wil kleden als een meisje, of nog erger: juist niet.

Het angstzweet breekt me nu al uit. Het is me duidelijk: een personal shopper is me wat te intimiderend. Liever wil ik advies en één te gek setje, al ben ik wel benieuwd of ik me nou te jong kleed. Durf ik me daarvoor op te geven?

Wordt (misschien) vervolgd...