Vacatures in de krant

Toen ik aan het begin van mijn werkende leven een baan zocht dan keek ik naar vacatures in de zaterdagkrant. Die stond vol met banen. Het lijkt lang geleden en als iets uit een hele andere tijd. En dat was eigenlijk ook zo. Je schreef een sollicitatiebrief met de hand of wat later typte je er een en je zette er je handtekening onder. Je schreef de envelop en plakte er een postzegel op. En die verstuurde je gewoon met de post. Daarna kwam solliciteren per e-mail.

Mijn huidige baan heb ik via-via gekregen, via netwerken dus. Terwijl ik altijd denk dat netwerken moeilijk is en ik het niet kan, heb ik het wel op die manier gevonden. Een contact van mij van LinkedIn hoorde tijdens een netwerkbijeenkomst over een vacature en dacht daarbij meteen aan mij. Hoewel we niet lang hebben samengewerkt en het alweer een aantal jaren geleden is, hadden we toen wel een klik. Ook al hebben we via LinkedIn niet veel contact meer gehad, ze dacht wel meteen aan mij. Ze lijkt wel een matchmaker, want in een klein bedrijf als deze moet het wel goed klikken. En ze had gelijk: het klikte en na een kennismaking met koffie (het voelde niet eens als een sollicitatiegesprek) kreeg ik de baan! Lang leve internet en lang leve LinkedIn.

De laatste tijd valt me op dat er de krant een pagina is waarop vacatures kunnen worden geplaatst. En er wordt zelfs geadverteerd om ze te plaatsen. De ene keer vind je er drie en soms zelfs zes of zeven. Net als vroeger in de bijlage van de zaterdagkrant. Er lijkt bijna niets veranderd.

Online shoppen

Soms ik het heel gemakkelijk om online te shoppen en dingen te zoeken. Het scheelt enorm veel tijd om naar de stad te gaan en daar winkel in winkel uit te gaan. En het is lekker behaaglijk in je warme huis. Zo hoef je niet de deur uit en in de gure kou of in wind en regen rond te lopen.

Onlangs zocht ik dus online naar een leuk kort jack of vest voor mijn zoon. Na een tijdje vond ik het. En ik zocht ook nog naar een witte sportbroek. Dat was wat lastiger: in zijn maat vond ik er maar eentje. In de winter schijnt dat niet zo'n gangbare kleur te zijn. Ik bestelde het jack en de sportbroek kocht ik nog maar niet.

Nou moet mij toch even van het hart dat shoppen op de website van Wehkamp echt een genot is! Moet je ook eens doen. Je kunt zelfs bij het bezorgen een dagdeel kiezen, ook in de avond!
Maar toch vind ik het wel vreemd dat ik een week later een mailtje krijg van Wehkamp met als melding: Je hebt een artikel bekeken, maar nog niet besteld. Eh, ja, dat klopt: bekeken, maar daarna wilde ik het niet bestellen. Dat mag toch wel, lieve Wehkamp, kijken en niet kopen. Oriënteren heet zoiets. En dat doen klanten soms langdurig en bij meerdere winkels of webshops. Moet kunnen toch? Ik ben misschien niet helemaal van deze tijd, maar ik krijg een onbehaaglijk gevoel dat jullie mij zo in de gaten houden. En dat vind ik best een beetje jammer.