Een kabbelend beekje

Toen ik nog een vaste baan had was de weekindeling duidelijk: ik werkte op drie dagen en was twee dagen per week vrij. De kinderen bleven over op school en gingen na schooltijd naar de bso of mijn man ving ze op. Duidelijk en gestructureerd. Volgens een vast schema. Een rustig kabbelend beekje met alleen in de avonden of weekenden afspraken.

Nu werk ik (even) niet meer en is het ook wel een kabbelend beekje vol vaste afspraken en dagindelingen. Tussen de middag thuis eten met de kinderen, behalve op vrijdag als ik cursus heb. Regelmatig werk ik op zaterdag bij Kunsthal KAdE, maar dan is mijn man thuis. Dit lijkt ook een zekere regelmaat te hebben, maar af en toe is het dat toch niet. Als ik door de week een keer naar een bijeenkomst van De Broekriem ga dan moeten de kinderen voor een keertje overblijven op school. Vooral mijn jongste klaagt dan steen en been, dat ze niet naar de overblijf wil, dat ze daar zo snel moet eten en dat het saai is. Ze wil dan het liefst dat het deze week net zo gaat als vorige week. Dan voel ik me als moeder toch weer een tikkeltje schuldig, maar aan de andere kant wil ik toch wel graag andere baanzoekenden ontmoeten en een leuke workshop volgen.

Twee weken kwam er nog een tweede afspraak bij: ik had een sollicitatiegesprek op woensdagmiddag. Mijn dochter was deze keer wel blij met het overblijven, want ze mocht bij haar buurmeisje eten en spelen. Voor mij was deze afspraak echter wel heel stressvol. Een aantal dagen ervoor was ik al heel erg zenuwachtig, want de afspraak was niet naast de deur en ik moest er een stuk voor rijden. Ik kende een deel van de route al en had ook nog ter voorbereiding op maps van google gekeken. Al met al was ik toch voor het autorijden nog zenuwachtiger dan voor het gesprek zelf. Dit soort onverwachte dingen roepen bij mij veel stress en spanning op. Maar ook het zoeken naar vacatures kost veel energie. Steeds weer een kloppend hart, zoeken en lezen, bedenken wat je wilt en wat je kunt, kloppen de uren en wat is mijn motivatie voor dat bedrijf. Dan verlang ik heel erg naar een vast patroon, een rustig kabbelend beekje. Het is soms hard werken als je baanzoekend bent, een hele klus om alles te organiseren en ook nog eens om te gaan met stress. Je bent je eigen baas, dat is best lekker, maar je bent ook zonder iemand die zegt dat je goed bezig bent. Wie onderschrijft deze vaardigheden bij alle baanzoekenden op LinkedIn?