Het is stil in huis. Het enige geluid komt van de vrolijk fluitende vogels in de bomen. Dat geeft meteen een heerlijk vakantiegevoel. En het is helemaal niet erg dat het nog maar vier uur in de ochtend is, vroege vogels heb je altijd. Ik hoor ze echt vrolijk fluiten, best wel hard eigenlijk. Ze hebben het hier goed naar hun zin. Later die dag blijkt dat het raam op een kiertje stond, vandaar.
Gistermiddag kwamen we aan in het bungalowpark met de naam die ons niets zei. Toen we over het terrein rondliepen zagen we de vijver met het bruggetje en de restaurants aan een kant gelegen en rondom het water heel veel bomen in de frisse voorjaarsgroene kleur. Ons bekroop langzaam het gevoel dat we dat eerder hadden gezien, in ditzelfde park of ergens anders? En kijk, die speeltuin, die hadden we ook al eerder gezien. Herinneringen van zo'n 9 jaar geleden kwamen weer terug. We waren hier eerder geweest, toen was onze oudste 1 of 2 jaar oud en hier in deze speeltuin had hij gespeeld. Hij wilde toen bijna niet meer mee naar het huisje en rond het water lopen wilde hij toen ook niet echt... Ook binnen bij de restaurants herkennen we veel, zelfs nog de tafel waar we toen hadden gezeten. Zelfs het kraaltjesspel waar hij toen mee speelde en waardoor hij geen tijd had om te eten, stond er nog net als toen.
Er is maar weinig veranderd in al die tijd, we herkennen het toch gemakkelijk. En toch is er ook veel dat anders is. We zitten nu in een heel ander type huisje, de bomen zijn gegroeid, we hebben nu twee kinderen en we zijn ouder geworden. Dat besef je ook als je na zoveel jaren hier weer rondloopt. Toch voelen we ons ook rijk met wat we hebben en dat we hier weer zijn.
Dat het park ons thuis niet meteen bekend voorkwam komt omdat het een andere naam heeft gekregen. Anders hadden we het natuurlijk wel geweten!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten