Wat ben ik blij dat deze serie weer op tv is! Elke week neem ik het programma op, want het komt net op mijn sportavond. In de loop van de week kies ik dan zelf een moment dat het mij uitkomt om te kijken en dan ga ik er echt even voor zitten. Ik wordt dan liever niet gestoord door mijn huisgenoten. Alleen als er een noodgeval is mogen de kinderen mij iets vragen en dan zet ik de recorder even stil. Maar liever kijk ik helemaal ongestoord. Ik leef me dan helemaal in en hoor of zie amper iets anders.
In de jaren '80 keek ik al met net zoveel plezier naar Thom Hofmann, toen in de serie het Wassende Water. Toen waren we veel jonger natuurlijk. Stiekem was ik toen een beetje verliefd op Thom. Ik wilde hem zoveel mogelijk in beeld zien en wachtte er steeds op totdat hij weer in beeld kwam. Nog niet zo heel lang geleden kwam deze serie opnieuw op tv. Natuurlijk keek ik weer. Niet met zoveel verliefde gevoelens als toen. Nu lette ik meer op het verhaal, de set en de dialogen. En ik was ook wel een beetje benieuwd of de serie er net zo uitzag als ik in mijn herinnering had. De serie had zoveel jaren later veel minder impact dan toentertijd. Thom en ik zijn allebei ouder geworden en bij mij is er geen sprake meer van kalverliefde.
Als je tv-programma's uit je jeugd terugziet dan ziet het er toch heel anders uit dan je je herinnert. De tijd is verder gegaan, net als de technische ontwikkeling. Tekenfilms bijvoorbeeld zien er tegenwoordig heel anders uit dan vroeger. Als ik nu Barbapapa zie dan is het een en al nostalgie. En het lijkt toch wel gedateerd. Of de oudere afleveringen van De Smurfen met de overbekende commentaarstem van toen.
Dokter Tinus is nog maar pas weer begonnen met een nieuw seizoen, dus we hebben nog wat afleveringen te gaan. Toch ben ik bang dat ik opnieuw in een gat ga vallen als het weer voorbij is. Want welke serie moet ik daarna gaan volgen...!?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten