Vreemde vakantie

Na thuiskomst van vakantie ben ik meestal twee dagen allerlei wassen aan het draaien. Het is het mooist als het buiten warm is en de was buiten kan drogen, maar soms is het wisselvallig weer en moet alles binnen hangen. Gelukkig heb ik sinds kort een wasdroger. Daar kunnen sommige wassen in en dan kun je daarna die kleding meteen weer in de kast terugleggen. Ik wilde nooit een droger, maar de kinderen worden groter en daarmee ook hun kleding. Ook lakens en handdoeken kunnen er prima in.
Ook moet ik dan gewoonweg alle kranten doorbladeren die binnen zijn gekomen. Hier en daar wat lezen, koppen snellen en foto's bekijken. Kost toch wel veel tijd, maar het kan zo lekker als de wasmachine draait. Af en toe laat ik mijn man wat zien, want hij neemt er geen tijd voor. En ik knip natuurlijk de sudokupuzzels uit. En dan moet er natuurlijk ook nog worden schoongemaakt. Na die twee dagen van wassen en kranten lezen wil ik best wat anders in huis doen, dus doe ik het fluitend.

Vorige week was ik zomaar bijna een weekje van huis. Het was voorjaarsvakantie, dus de kinderen waren thuis, maar mijn man en ik hadden geen vakantie gepland. Waarom dan toch een weekje vrij?

Mijn vader was al langer aan het dementeren en zat daarom al anderhalf jaar in een verzorgingstehuis. Mijn moeder ging bijna elke middag bij hem op bezoek en ik ging soms met mijn gezin, maar ook wel alleen er naar toe. Ik reed dan van Amersfoort naar Hoogeveen in mijn autootje.

Op 20 februari is mijn vader in de avond gevallen en hij brak daarbij zijn heup. Hij werd de volgende dag geopereerd en kwam daar niet goed uit. Hij is niet echt meer bij geweest. Op donderdag werd ik gebeld dat ik maar het beste kon komen. Het stormde die dag en toen ben ik met de trein naar het noorden gegaan. Hij lag toen in het ziekenhuis en ik heb met mijn moeder en zus de hele nacht aan zijn bed gezeten. De volgende middag ging hij weer terug naar het verzorgingstehuis. Daar kwamen we in een soort warm bad terecht, want daar lag de focus ineens op zorg. Ze kenden hem daar natuurlijk ook al anderhalf jaar en ze lazen aan zijn gezicht af of hij pijn had en gaven regelmatig morfine.

Uiteindelijk is mijn vader zondagavond 26 februari overleden. Mijn moeder, mijn zus en ik hebben dus ruim de tijd gehad om allerlei dingen door te spreken, te kletsen en zelfs te lachen. Afgelopen vrijdag was de begrafenis. De kerkdienst was in Hoogeveen en daarna gingen we met familieleden met auto's naar Eext waar mijn vader op de natuurbegraafplaats is begraven. Het is daar een prachtige omgeving, je kunt ook vrij wandelen in dit natuurgebied. Mijn kinderen waren die dag mee en zij vonden het ook speciaal daar.

Maandag ga ik weer aan het werk, ik was zomaar ineens meer dan een week vrij. De omstandigheden waren natuurlijk niet echt zoals vakantie meestal is...