Een week schrijven op Texel

 Schrijfweek op Texel

In juni ben ik een hele week op Texel geweest voor een schrijfweek met Dè kleurrijke schrijfgroep. Sinds ik flink heb gewerkt aan mijn thriller en deze in april is verschenen, wil ik nog maar een ding: nog een boek schrijven! Het liefst wil ik hele dagen achter elkaar door schrijven en helemaal in beslag genomen worden door een nieuw idee. Als voorbereiding op deze week ben ik al gaan brainstormen over een nieuw boek en plot en ik kan wel zeggen dat ik alweer inspiratie heb voor een nieuw verhaal. 

Een nieuw boek

Wat ik de afgelopen jaren heb geleerd is dat je niet zomaar in het wilde weg kunt beginnen met schrijven, maar dat je eerst de personages moet uitwerken en ze goed moet leren kennen. Ik moet bekennen dat ik het lastig vind om de personen levensecht neer te zetten en echt de diepte in te gaan om een karakter vorm te geven. Ik begon met het zoeken naar foto’s van verschillende mannen en vrouwen in tijdschriften, gaf ze een naam en bedacht een belangrijke, opvallende eigenschap. Als ik op dat punt ben aangekomen, ben ik voor mijn gevoel klaar met ze. Ik weet heus wel dat ik ze kan interviewen of me kan inbeelden hoe ze in bepaalde situaties zullen reageren om ze zo beter te leren kennen. Maar ik ben dan vaak zo enthousiast dat ik me flink moet inhouden om niet alvast een bepaalde scène te gaan schrijven. Meteen ploppen er een aantal mooie zinnen naar boven en een gebeurtenis of  gesprek zie ik zo voor me.

Stress

Na twee dagen op Texel schoot ik al in de stress. Dat vage idee dat ik thuis had en dat me best aardig had geleken, zag er in het licht van Texel vrij bleekjes uit. Mijn onzekerheid stak heftig de kop op en ik vroeg me meteen af of ik het allemaal nog wel kon, maar gelukkig was de schrijfcoach in de buurt evenals de uitgeefster. Zij gingen meedenken over de personen en de verhaalopbouw.

Het plan om heerlijk te gaan schrijven kon dus de prullenbak in terwijl ik er enorm veel zin in had. Maar het kon ook helemaal niet, want wat bleek: mijn laptop had last van heimwee en werkte daar totaal niet. Ik baalde, want nu kon ik alleen met de pen schrijven of op mijn telefoon iets fröbelen. Dat haalt het uiteindelijk niet bij typen op een laptop. Aan de andere kant was het wel een geluk bij een ongeluk, want nu werd ik gedwongen om me op de personages te focussen. Ik kan me nog niet met het hele verhaal of een plot bezighouden, want bijna nog belangrijker zijn (ik zei het al eerder) die bewoners van het verhaal.

Schrijven in een strandhuisje

Met die hulptroepen op Texel lijkt het wel wat te gaan worden. Stiekem droom ik al wel van het moment dat ik echt met schrijven kan beginnen. Het zal nog wel even duren voordat ik alles helder heb, maar ik zie mezelf al zitten in een strandhuisje ergens aan zee waar ik dan een hele week mijn intrek in neem om te schrijven. Het hele verhaal en de mensen die erin voorkomen heb ik dan helemaal uitgewerkt en ik kan van start gaan met het manuscript. Ik zie al zo uit naar dat moment!

Volg het schrijfproces ook via de website van Dé kleurrijke schrijvers, de schrijvers die deel uitmaken van Dè kleurrijke schrijfgroep en die gaan publiceren.