Tijd

Tijd is toch een raar begrip, ongrijpbaar. Als je het druk hebt gaat de tijd heel snel, maar heb je tijd zat dan lijkt het soms heel langzaam te gaan. Soms weet je niet waar je de tijd vandaan moet halen, soms heb je zoveel tijd over dat het op je afkomt. Vreemd.

Mijn dagen zijn vooral gevuld met kleine dingen thuis. Vanaf 7 januari werk ik 10 uur per week, niet al te veel uren. Alle andere kleine dingen zijn: het brengen en halen van mijn jongste kind, boodschappen doen, kinderen aandacht geven, koken en af en toe wat aan het huishouden doen (niet mijn hobby). Het lijkt een lange lijst van klussen die ik doe, maar het valt best mee en toch voelt het soms als heel druk. Leuke dingen voor mezelf die ik verder nog wil of moet doen moeten naar mijn gevoel steeds snel tussendoor, want de school gaat al bijna weer uit en dan moet ik er weer staan. Als mijn man soms vraagt of ik een bepaald klusje heb gedaan, dan zeg ik soms uit gewoonte dat ik er geen tijd voor heb gehad...
Maar eigenlijk houd ik best veel tijd over om iets leuks te doen. Soms weet ik niet eens wat ik met mijn tijd moet doen, zoveel tijd heb ik.

En dat is meteen het probleem: eigenlijk heb ik zoveel tijd dat ik heel veel kan doen, maar ik kan soms gewoon niet kiezen wát ik wil gaan doen. Raar is dat eigenlijk. Als je het druk hebt dan doe je sommige dingen snel tussendoor. Maar als je genoeg tijd hebt doe je dingen op je gemak of je stelt het nog even uit tot vanmiddag of morgen, gewoon omdat je er nu even geen zin in hebt. Je bent niet efficiënt met je tijd bezig en eigenlijk is dat wel jammer, want wat zou ik toch veel kunnen doen in alle tijd die ik nu heb!

Bij het woord 'tijd' kom je vanzelf uit op allerlei uitdrukkingen: de hoogste tijd, weinig tijd, met je tijd meegaan, de tijd zal het leren. De mooiste vind ik: mijn tijd komt nog wel. Daar klamp ik mezelf een beetje aan vast, het klinkt hoopvol, beloftevol. Zo van: nu even nog niet, maar het komt wel weer. En dan zal ik, denk ik, weemoedig terugdenken aan deze periode van 'zeeën van tijd' en spijtig bedenken dat ik die tijd niet tot het uiterste benut heb.