maandag 8 augustus 2016

Het eeuwige huishouden

Stofzuiger

Ik heb niet zo'n goede verstandhouding met m'n stofzuiger. Meestal staat hij maar te staan in de trapkast en als het me echt te gortig wordt en het huis heel stoffig is pak ik 'm er zuchtend uit. Hij is me te zwaar, ik moet 'm twee trappen op zeulen en dan ben ik boven al helemaal buiten adem. Maar af en toe heb ik dan toch een echte schoonmaakaanval en dan loop ik er fluitend mee naar boven. Dan voelt het niet zwaar, maar zweef ik er mee door het huis. Op zo'n moment zijn we maatjes, maken we samen het huis stofvrij. Vaak is dat maar voor eventjes!


Antikal

Zo langzamerhand kan ik er niet meer zonder. Een spuitje van de fles op de kraan, doekje erover en schoon en streepvrij is de kraan. Ooit hadden wij een schoonmaakster en die wilde dat spul in huis hebben. Nu weet ik waarom. Ik begrijp alleen nog steeds niet waarom ze elke week 2 uur in de badkamer bezig was. Schoonmaken is nooit mijn missie geweest, daarom begrijp ik het misschien niet.


Tijdens het schoonmaken

Tijdens het schoonmaken kan ik heerlijk met de radio meezingen en kan ik alvast nadenken over het avondeten en daarvoor een boodschappenlijstje maken. En vandaag heb ik in gedachten allerlei stukjes geschreven en zelfs een column bedacht. er schieten me allerlei mooie zinnen te binnen. Eigenlijk moet ik ze hardop uitspreken en opnemen met een apparaatje, want als ik ze daarna op wil schrijven ben ik er alweer heel wat vergeten!


Pruimentijd

De pruimentijd is letterlijk alweer voorbij. De appels en peren hangen nog wel aan de boompjes te rijpen. Nog een paar weekjes geduld hebben: eind augustus is het pas tijd om ze te plukken. Het riet van de buren maakt een ruisend geluid door de wind die er doorheen blaast hoor ik als ik even buiten zit. Af en toe is het een paar tellen stil en dan hoor ik het weer. De wind houdt zich af en toe net zo stil, om dan weer hard te gaan blazen. Soms voelt het even als een ministorm. Mijn haar waait dan als een gek rond mijn hoofd. Pas gewassen haar is altijd al zo los en nu dus helemaal. Coupe windhoos noem ik het. Ook de zon doet mee aan dit spelletje, al heeft ze het soms moeilijk met al die witte wolkenplukken. Die zien er net zo uit als schilderijen van de beroemde Nederlandse oude meesters. Mijn dochter had pas geleden op school een atelier met dat thema. Zij en haar broer hadden eigenlijk geen idee wat die oude meesters waren. Ze konden zich er geen beroep of naam bij voorstellen. Wij legden het uit en toen was het duidelijk. Ik heb er niet zoveel mee, met de wolken in de lucht. Ik heb liever een wolkeloze lucht met zon, stabiel zomerweer en bikini.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten