Werkloosheid

Dertig jaar geleden, in de jaren '80, was de werkloosheid dramatisch hoog. Recordhoogte. In die jaren was ik schoolverlater, jong, geschoold, maar zonder ervaring. Net als vele anderen op zoek naar een baan. Ik had toen nog niet zo heel duidelijk voor ogen wat ik precies wilde gaan doen. Eigenlijk wilde ik "iets met kinderen", maar mijn opleiding was nog te algemeen. Kinderdagverblijven en bso's bestonden toen nog niet en ik zag mezelf nog niet in een kindertehuis aan de slag gaan. Daar was ik veel te naïef voor en te beschermd opgevoed. Ik schoolde me om naar secretaresse en vond een secretaressebaan en deed jarenlange ervaring op.

Plotseling ben ik 30 jaar ouder, heb ik ervaring en nu is het weer crisis en is de werkloosheid tot recordhoogte gestegen. En net als al die jaren terug zoek ik een nieuwe baan. Ik ben uitgekeken op het secretaressewerk en ik wil wel iets anders, maar wat dan? Het roer drastisch omgooien zit niet in mijn aard, dus moet het toch zoiets worden. Iets in de zorg, zoals medisch secretaresse. Helaas worden ervan vacatures altijd mensen met ervaring gevraagd en gaan interne kandidaten voor. Via een vriendin hoor ik dat een tandartsenpraktijk een balie-medewerkster zoekt, maar liever geen advertentie wil plaatsen omdat er anders teveel reacties binnen zullen komen. Ik stuur een open sollicitatie en motiveer waarom ik in de zorgsector aan de slag wil. En ik vermeld erbij dat ik met een cursus medisch secretaresse bezig ben. Ik wordt uitgenodigd en aangenomen!!
Het kriebelt in mijn buik van de opwinding en spanning. Ik ga met een nieuwe baan beginnen, een waar ik helemaal geen ervaring in heb. En daar zit 'm nou net de spanning. Ik voel me weer dat meisje van dertig jaar geleden dat zonder werkervaring de arbeidsmarkt betrad. Ook nu heb ik geen ervaring. Ik neem nu wel secretariële en levenservaring mee, dat scheelt dan weer wel. Toch voel ik me af en toe nog wel dat meisje van toen. Maar ik heb ook wel zin om met iets heel nieuws te beginnen. Nieuwe dingen te leren en met een nieuwe uitdaging te beginnen.

De laatste tijd heb ik trouwens wel vaker het gevoel dat dingen zich herhalen, maar dat het dan toch net even anders aanvoelt dan vroeger. Ik heb al eens een crisis meegemaakt, ingewerkt worden in een nieuwe baan en het schrijven vroeger en nu. Soms heb ik echt van die deja-vu gevoelens, het idee dat ik het al eens heb meegemaakt of dat ik iemand al eens heb ontmoet. Toch blijf ik vol verwondering naar de wereld om me heen kijken, nieuwe dingen ontdekken. Enthousiast blijven, leergierig en gedreven. Zodat ik snel ingewerkt zal zijn en me er thuis voel. Want dat heb ik geleerd in al die jaren: in een baan moet je groeien al denk je in het begin dat het niet gaat lukken. Dat houd ik de komende tijd in mijn achterhoofd!

Na een maand proeftijd blijkt het toch niet helemaal mijn plek te zijn daar. Ik heb veel geleerd en heb een goede inzet getoond, maar het is toch niet helemaal mijn plek. Dit heb ik nog nooit meegemaakt, dat in de proeftijd blijkt dat de baan niet ideaal is. De geschiedenis herhaalt zich dus niet helemaal. Ik ben wel blij dat ik heb kunnen ruiken aan het werken in de zorgsector, een soort snuffelstage dus. Niet geschoten is altijd mis, dus het was wel de moeite waard. Een ervaring rijker ben ik dus wel.