Toen ze hem voor het eerst ontmoette keek hij haar met donkere doordringende ogen aan. Ze praatte even met hem, maar ze durfde hem niet zo goed aan te kijken. Hij had iets mysterieus, iets geheimzinnigs en ongrijpbaars. Zijn ogen waren onpeilbare diepten. Ze hielp hem bij de kassa van de supermarkt. Ze had hem nog nooit eerder hier gezien, terwijl ze dit werk al meer dan een jaar deed. Toen ze hem het kassabonnetje gaf samen met de spaarzegeltjes raakten hun handen elkaar even. Ze voelde een warme tinteling door zich heen trekken. Het was druk in de winkel, dus ze moest snel verder. Tijd voor een praatje was er niet.
's Avonds thuis, in haar slaapkamer, dacht ze nog even aan hem. Jammer dat ze hem niet gesproken had. En ze had ook zijn naam of zo niet.
Drie weken later was ze pas weer terug in de winkel om te werken. Ze had het heel druk met examens gehad, maar nu werkte ze weer en ging ze vanavond eindelijk weer uit met een vriendin. Eerst een film en daarna nog wat drinken in de stad. Er was pas geleden een nieuw café geopend en daar zouden ze naar toe gaan.
Die avond ging de tijd razendsnel. De film was spannend en had ook grappige momenten en een goed, verrassend plot. Veel te snel was de film afgelopen. Ze liep met haar vriendin naar het café, druk pratend over de film. In het café was het druk en ze moesten zich een weg banen naar de bar om iets te bestellen. Ze ving de blik van een jongen: donkere doordringende ogen die haar aankeken. In twee passen stond hij naast haar en zei: "Hé, wat leuk dat ik je weer zie. Gezellig!" Er schoten allerlei dingen door haar hoofd. 'Kende ze hem? Waar kende ze hem van? Wanneer had ze hem ontmoet? Hoe heette hij?" Meteen daarna zei hij: "Ik zag je pas in de supermarkt en je hebt me super geholpen!" En toen wist ze het weer: hij was langs haar kassa gekomen. Toen vertelde hij haar dat hij al eerder in dit café was geweest en vroeg wat ze wilde drinken. Het werd een leuke avond. De vriendinnen dronken nog wat, kletsten wat met bekenden en voor ze het wisten was het tijd om naar huis te gaan. Vlakbij de garderobe zag ze hem weer staan. Voordat ze het wist stonden ze weer naast elkaar. Bijna op hetzelfde moment begonnen ze allebei te praten en stopten ze allebei. "Zeg jij het maar eerst," zei hij lachend. "Zit je op Facebook?" vroeg ze ademloos. "Ja,", zei hij en noemde zijn naam. Zij noemde ook haar naam. En toen moest ze weg. "Wie was dat?" vroeg haar vriendin en ze vertelde wat ze van hem wist. Toen ze thuiskwam was het laat en was ze te moe om nog op Facebook in te loggen. 'Dat doe ik morgenochtend wel,' dacht ze nog slaperig.
De volgende ochtend sliep ze lang uit, doodmoe voelde ze zich na gisteravond. Nadat ze wakker werd dacht ze meteen weer aan hem. Ze pakte haar i-pad en logde in op Facebook. Ze had één nieuw bericht, een vriendschapsverzoek: van hem!! Hij was haar vóór geweest. Ze accepteerde glimlachend. Toen ze wat beter keek zag ze tot haar grote verbazing dat hij al meer dan 200 vrienden had... Een beetje teleurgesteld en ontgoocheld zuchtte ze. Ze was een van zijn vele vrienden op Facebook.
Hoezo was dit een prille romance..??
Geen opmerkingen:
Een reactie posten