woensdag 27 november 2013

Opgesloten

Deze week sluit ik mezelf op in mijn huis en ben ik onbereikbaar. Ik stort me op de leerstof die ik in mijn hoofd moet gaan stampen. En het is zoveel! De ene dag gaat het geweldig en weet ik bijna alles. De volgende dag doe ik alles fout en lijkt het wel of ik alles weer kwijt ben. Hoe krijg ik het er allemaal in? Ik ben bezig met een opleiding medisch secretaresse en dit blok is anatomie en medische terminologie. Ik voel me weer als een middelbare scholier die het vak biologie krijgt. Sommige dingen herken ik nog wel uit die tijd,  maar niet alles is blijven hangen. Heel veel dingen lijken toch onbekend en ik moet er heel veel tijd in steken om het in mijn hoofd te krijgen.

Ik merk echt dat het niet meer zo snel gaat dan vroeger. Ik krijg sommige rijtjes of woorden er maar niet in, hoe ik ook mijn best doe. Soms worden mijn gedachten ook afgeleid door allerlei bijzaken: een was draaien, een boodschappenlijstje maken, even mijn mail checken op de I-pad, nog een kopje koffie inschenken. Tussendoor komen de kinderen thuis om te lunchen. Voor ik het weet is mijn tijd om te leren voorbij gevlogen.

Ik heb nu wel wat meer overzicht dan vroeger, meer levenservaring en wat meer inzicht. Ik heb al vaker moeten leren en heb al meer ervaring met het maken van een toets of examen. Als ik naar mijn zoon kijk dan is hij door de Cito-toetsen ook al wat gewend, maar toch vindt hij het stampen en reproduceren een makkie. Bij hem lijkt het wel of hij een fotografisch geheugen heeft: hij leest een tekst of opdracht een of twee keer door en dan weet hij het. Topografie hoeft hij ook maar even door te nemen en dan weet hij het! Hij heeft wat meer moeite met meerkeuzevragen of indirecte vragen. Hij moet nog leren wat er met een vraag bedoeld wordt, welke kant ze op willen.

Als ik op zondagmiddag, de laatste zondag voordat ik mijn examen heb, verstek laat gaan bij een gezinsuitje vraagt mijn zoon zichhardop af: "Mama, hoe lang ben jij hier eigenlijk al mee aan het leren?" Tja, het is wel duidelijk, het kost moeders gewoon wat langer, zoon!!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten