Gisteravond vroeg mijn dochter in de badkamer opeens aan mij: "Mama, toen jij kleiner was dan je nu bent, hadden jullie toen ook al levels?"
"Nee, die hadden we toen nog niet," antwoordde ik. "We hadden toen nog geen computers."
"En ook geen I-pad of Samsung telefoon of dsi?"
"Nee, die waren er ook nog niet."
"Maar wat deden jullie dan de hele tijd?" vroeg mijn dochter zich verwonderd af...
Vanochtend vroeg ze aan me of ik vroeger ook naar de overblijf of bso ging. Weer grote verbazing toen ik vertelde dat de bso toen nog niet bestond en dat we eigenlijk altijd gewoon naar huis gingen.
Ongemerkt is er veel veranderd sinds mijn jeugd. Die ligt al een tijdje achter me. Ik ben pas laat moeder geworden en nu dient de generatiekloof zich al duidelijk aan!
Als ik mijn dochter zo hoor praten dan voel ik me af en toe toch wel oud. Ze schiet in de lach als ik over tv-programma's vertel (De Fabeltjeskrant, Tita tovenaar en Barbapapa: die zijn helemaal niet cool) en wat we verder nog deden (buiten spelen, spelletjes doen en lezen: saai!). Een kind kan zich een andere wereld dan zijn eigen wereld nog niet voorstellen. En als je zes bent is er ook nog zoveel te beleven in je eigen wereld dat je een andere tijd nog niet kunt voorstellen. Langzamerhand wordt hun wereld wel groter, net als hun interesses. Mijn zoon van tien krijgt al veel mee door het Jeugdjournaal. Regelmatig vraagt hij aan ons of een bepaald onderwerp ook in het grote mensen journaal is gekomen.
Voor je het weet is je kind zo groot dat het wil reizen. Ik heb een aantal verre rondreizen gemaakt toen ik in de dertig was en daar heb ik van genoten. Maar ik houd nu al mijn hart vast als mijn oudste gaat reizen, misschien wel op jongere leeftijd dan ik. Tja, voor moeders is loslaten niet echt gemakkelijk!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten