Wanneer ik schrijf dan ben ik mezelf, dan ben ik met mezelf bezig en in mezelf bezig met wat er uit mijn pen rolt. Dat had ik in mijn puberteit heel sterk, die drang om te moeten schrijven. Thema's en woorden en zinnetjes, duizenden ideeën die in mijn hoofd kwamen. Waar kwamen ze vandaan? Geen idee, maar ze kwamen gewoon en ik moést ze opschrijven. Pen en papier naast mijn bed, want heel vaak kwamen de ideeën natuurlijk in de avond of de nacht! Op het moment als je alles van de dag wilt loslaten, komt de inspiratie.
En zo is het nog steeds, ook nu ik wat ouder ben. Als ik in een rusttoestand verkeer, dan is er ruimte voor ideeën en inspiratie.
Wat zou het fijn zijn om in een rusttoestand te verkeren ergens in een warm zonnig land. Lekker drijven op een luchtbed op azuurblauw water. Een heerlijk rustig en stil gevoel daalt op me neer. Ik voel de warmte van de zon. En net als ik lig te genieten van dat moment en de warmte, dan komt de inspiratie. Duizenden ideetjes, zinnen en kleine stukjes verhaal komen in mijn hoofd op. Ik wordt onrustig. Ik moét ze opschrijven, anders ben ik ze kwijt. Ik zoek mijn kladblok en pen.
Maar zal dat wel gaan: schrijven op een luchtbed?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten